تخلیه در شرایط اضطراری

یکی از اولویت های اصلی در واکنش های اولیه است.

 خطرات قابل توجهی همراه دارد، حتی زمانی که بطور مناسب برنامه ریزی شود.

 ممکن است شامل رفتن به خانه ها جهت آگاهی ساکنین برای ترک منزل باشد.

 قبل از اینکه دستور تخلیه صادر شود، یک منطقه امن و یک پناهگاه ایمن باید برپا شود.

 ممکن است نیاز باشد قبل از تخلیه محل یا ساختمانها، مناطق تخلیه موقتی در دسترس قرار گرفته و دایر شوند.

 انتقال به مناطق تخلیه باید برای همه افراد صورت گیرد.

 برای تعیین مناطقی که ابتدا باید تخلیه شوند،به جزوه مدیریت بحران و حوادث غیر مترقبه رجوع شود.

برای تعیین مناطق تخلیه، متخصصین مواد خطرناک از وسایلی جهت تعیین غلظت و میزان حرکت مواد خطرناک استفاده می نماید.

 اتش نشانان هنگامی که مشغول تخلیه هستند ،ممکن است در معرض مواد خطرناک قرار گیرند.

 افراد تخلیه شده ممکن است از داخل و یا میان مواد خطرناک عبور کنند.

 حفاظت کافی در برابر مواد خطرناک ضروری می باشد.

********************************

 پناهگاه محلی :

 با نگهداری مردم در داخل ساختمانها در یک فضای امن از آنها نگهداری کنید.

درها و پنجره‌ها باید بسته بمانند.

 سیستم های تهویه باید خاموش شود، تا از ورود هوای آلوده به محل جلو گیری شود.

 سمیت مواد نشت کرده یا ریزش کرده ، جهت پناهگاه محلی یا تخلیه محیط تعیین شود.
سمیت بیشتر، پناهگاه محلی تاثیر کمتری دارد.

مدت زمان وقوع حادثه یک عامل مهم در تصمیم گیری می باشد.

 در سوانح بزرگ ، مواد باید مدت زمان بیشتری در منطقه حفاظت شده باشند.

 توانایی تخلیه به وسیله منابع موجود تعیین می گردد.