دستگاه تنفسی

1-3- اکسیژن

هرموجود زنده ای برای زیستن احتیاج به اکسیژن هوا دارد واگر به هر علتی اکسیژن به قسمتهای مختلف بدن کم برسد باعث ناراحتی می گردد.
درموجودات زنده مانند، انسان وحیوان سیستم گردش خون وظیفه رساندن اکسیژن به بافتها وبازگرداندن گاز کربنیک به ششها را دارد وچنانچه اکسیژن از حد لازم جهت مصرف کمتر باشد ویا آلوده به گازهای سمی ویا بخارات مواد دیگر گردد غیر قابل استفاده بوده ونیاز بدن را جوابگو نخواهد بود.
کمبود اکسیژن در ارتفاعات ویا در زیر زمین مانند معادن نیز گاه انسان وحیوانات را تهدید به مرگ می کند.
تمام موارد بالا وعوامل مختلف دیگر وجود وسیله ای که هوا رسانی نماید و کمبود اکسیژن را رفع کند مورد توجه قرار می دهد وبدین خاطر در آتش نشانی از دستگاه های تنفسی استفاده می شود.
قبل از تشریح انواع دستگاه های تنفسی وتوضیح قسمتهای مختلف هر یک باید عمل دم وعمل بازدم ومقدار مصرف هر شخص در دقیقه معلوم گردد و سپس وسیله مناسب انتخاب شود.

2-3- عمل دم
 

هوای اطراف ما دارای 21% اکسیژن 78% نیتروژن و1% گازهای بی اثر است ودر هر بار تنفس این مقدار وارد بدن می گردد از 21% اکسیژن 4% در بدن مصرف وبقیه بصورت گازکربنیک (CO2) خارج می گردد. نیتروژن درسوخت وساز بدن مصرف نشده وفقط عمل رقیق کردن اکسیژن را بعهده دارد.

3-3- عمل بازدم
 

درهنگام بازدم تنفسی 17% اکسیژن و4% گازکربنیک 78% نیتروژن 1% گازهای بی اثر از طریق ششها به هوا برگردانده می شود.

4-3- مقدارمصرف
 

انسان درهر بار تنفس 2 لیتر هوا را وارد بدن می کند ودرهر دقیقه 15 بار بطور تقریبی عمل تنفس صورت می گیرد ودر شرایط دشوارگاهی تا 30 بار ویا بیشتر در دقیقه عمل تنفس اتفاق می افتد.
مقدار هوای مصرفی برای آتش نشان با دستگاه تنفسی را بطور متوسط 40 لیتر در دقیقه در نظر می گیرند که میانگینی از شرایط عادی و شرایط دشوار در عملیات است. اکنون با پی بردن به لزوم دستگاه تنفسی به شرح انواع دستگاه های تنفسی می پردازیم.

5-3- انواع دستگاههای تنفسی
 

دستگاه تنفسی با هوای فشرده نوع انفرادی مدار باز2- دستگاه تنفسی با هوای فشرده ارتباط از طریق لوله مدار باز 3- دستگاه تنفسی از نوع بلومن 4- دستگاه تنفسی با اکسیژن فشرده، نوع انفرادی- مدار بسته5- دستگاه تنفسی صافی دار (فیلتر دار).
از انواع مختلف دستگاههای تنفسی فقط نوع دستگاه تنفسی با هوای فشرده که بصورت انفرادی مورد استفاده قرار می گیرد بیشتر در آتش نشانی کارایی دارد که به شرح قطعات مختلف ونوع کارکرد استفاده آن می پردازیم.

ادامه مقاله را در ادامه مطلب مشاهده نمایید

 

دستورالعمل ایمنی پیشگیری ، اطفاء حریق و بازدید از تجهیزات اطفاء حریق

1- محوطه و محدوده کار می‌باید ، با تجهیزات اعلام و اطفاء حریق به تعداد کافی پوشش داده شود. انتخاب نوع خاموش کننده‌ها براساس الزامات و قوانین مربوطه خواهد بود.

2-  شمای کلی و محدوده کار که نشان دهنده موقعیت و ترتیب قرار گرفتن تجهیزات خاموش کننده آتش می‌باشد می‌باید در  مناطق عمومی نصب شده باشد تا کلیه کارکنان به آن دسترسی داشته باشند.

3-  جدول تنوع خاموش کننده‌ها در تطابق با کلاس یا نوع موادی که میتوانند منشاء بروز آتش سوزی باشند بایستی در مناطق عمومی و در دید کلیه کارکنان باشد.

4-  همه پرسنل می‌باید آموزش کافی راجع به چگونگی کار با خاموش‌کننده‌ها را دیده باشند.

5-  کلیه تجهیزات خاموش‌کننده آتش می‌باید بطور دوره ای و با هماهنگی مسئولHSE مورد بازرسی قرار گیرند و همه وسائل خاموش کننده آتش بایستی دارای برچسب نشان‌دهنده تاریخ آخرین بازرسی براساس قوانین محلی یا ملی و مدت اعتبار و نوع خاموش کننده باشند.

6- بمنظور جلوگیری از اتلاف وقت نیروهای امداد رسان ( آتش نشانی و اورژانس) در موقع بروز حوادث سعی شود جاده ها و مسیرهای تردد خودروهای امدادرسان تحت هیچ شرایطی مسدود نگردد

7-  تمرینات اطفاء حریق بایستی در فواصل منظمی با مشارکت کارگران و عناصر اصلی که وظیفه همیاری با مرکز آتش نشانی محل کار را عهده دار هستند بعمل آید.

8- کلیه افراد در زمینه انجام اقدامات اولیه در راستای کنترل آتش و اطفاء حریق مسئول می‌باشند و در هیچ شرایطی این امر نمی‌تواند موجب تأخیر در مداخله مرکز آتش‌نشانی محلی‌شده و یا لزوم مداخله مرکز را منتفی ‌نماید .

9- در مواقع بروز آتش سوزی کلیه پرسنل می‌باید بوسیله تلفن و یا هر وسیله در دسترس مرکز کنترل اضطراری را با خبر سازند.

10- اقدامات اولیه ذیل در هنگام بروز آتش سوزی بایستی بلافاصله بمرحله اجرا گذاشته شود:

1-10- دخالت در امر اطفاء حریق با کلیه تجهیزات اطفائیه قابل دسترسی (شیلنگ آتش نشانی کپسولهای اطفاء حریق و …)

2- 10- قطع فوری منابع قابل احتراق (پروپان، اکسیژن، هوای فشرده و …)

3- 10- قطع فوری برق تغذیه‌کننده محدوده وقوع آتش‌سوزی و مناطق مجاور آن.

4- 10- دور نمودن کلیه موادی که می‌توانند به گسترش حریق کمک نمایند از محدوده آتش سوزی .

5-10- منتقل نمودن کلیه تجهیزات و مواد خاموش کننده و استفاده از کلیه وسائل قابل دستیابی و هم‌چنین جابجا نمودن پرسنل آموزش دیده به محوطه آتش سوزی در کارگاه.

11- اقدامات‌ ثانویه‌ ذیل‌در هنگام بروزآتش‌سوزی بایستی بمرحله اجرا گذاشته شود:

1- 11- تجهیز و بکارگیری آمبولانس‌ها برای جابجائی پرسنل آسیب دیده

2- 11- آگاه نمودن نزدیکترین بیمارستان

3- 11- اطلاع رسانی جهت نقل و انتقال اضطراری

4- 11- اعلام به پرسنل تعمیراتی به جهت در نظر گرفتن تمهیدات مورد لزوم به منظور تامین روشنایی اضطراری و … در مواقع نیاز.

5- 11- انجام کلیه کارهای برقی و مکانیکی مورد لزوم در جهت کمک به امر اطفاء حریق.

12- پس از اطفاء حریق پرسنل واحد مربوطه با هماهنگی و نظارت سرپرست کارگاه نسبت به پاکسازی محیط اقدام نموده و کلیه ضایعات بصورت ایمن جمع آوری شده و به محل نگهداری ضایعات انتقال داده می شود .

13-  گزارش دهی : فرمانده عملیات به همراه سرپرست کارگاه بلافاصله پس از اطفاء حریق گزارشی از حادثه طی فرم شماره    655008 تهیه نموده و به  نماینده مدیریت ارائه می دهد ، ضمنا چگونگی کیفیت انجام عملیات طی گزارشی به کمیته IMS نیز منعکس می گردد .

14- بازدید از خاموش کننده های آتش :

الف- مسئول HSE ، کپسولهای اطفاء حریق و جعبه های آتش نشانی را هر شش ماه یکبار مورد بازرسی کرده و نتایج در چک لیست بازدید کپسولهای اطفاء حریق و سیستمهای اعلان حریق به شماره 855014  ثبت می گردد.

ب- کپسولهای آتش نشانی بصورت سالانه توسط پیمانکار  شارژ میگردد.

ج-  تست هیدرواستاتیک کپسول خاموش کننده توسط پیمانکار انجام می شود.

د- ارتفاع کپسولهای اطفاء حریق از کف زمین باید 140 سانتیمتر باشد.

یادآوری :

- استفاده از هر نوع خاموش کننده ای برای هر نوع حریقی مجاز نمیباشد و بایستی ضمن آگاهی از انواع حریقهای احتمالی نسبت به تدارک خاموش کنندهای مناسب اقدام نمود .

-       در کارگاههائی که بر اساس شرایط جوی سرمای زیادی در طول سال وجود دارد تمهیدات لازم در مورد حفاظت از تجهیزات آتش نشانی بایستی پیش بینی گردد .

-       شلنگهای آتش نشانی را باید هر دفعه پس از استفاده ، کاملاً از آب خالی نمود .

-       استعمال دخانیات ، روشن کردن و همراه داشتن کبریت ، فندک و هر گونه مولد شعله یا جرقه بایستی در کلیه نقاطی که در آنها مواد قابل احتراق و انفجار نگهداری و یا بکاربرده میشود ممنوع باشد .

-       ضایعات قابل اشتعال بایستی سریعاً به خارج از کارگاه حمل شوند و نباید در سطح کارگاه متراکم گردند ضمناً در هر محل یا هر مسیر در ظروف دردار فلزی نگهداری شوند .

-       کلیه پرسنل بایستی توجه نمایند که آسانترین و سریعترین راه خاموش کردن حریق مایعات قابل اشتعال خفه کردن حریق میباشد ( حذف اکسیژن ) بنابراین بایستی در محلهائی که خطر این نوع حریق وجود دارد خاموش کننده های مربوط به حذف اکسیژن و خفه کننده موجود باشد .

-       با توجه به اینکه بهترین و سریعترین روش اطفاء حریق های گروه A حذف گرما میباشد بنابراین بایستی در محلهائی که پیش بینی این نوع حـــــریق وجود دارد خامـــوش کننده مناسب در دسترس باشد .

بر طرف نمودن آثار سوء زیست محیطی : پس از انجام عملیات حریق مسئول HSE کارگاه  نسبت به بر طرف نمودن آثار سوء زیست محیطی باقیمانده اقدام مینماید .

پس از بازگشت نیروی اعزامی کلیه وسائل اطفاء حریق میبایـست مورد بازدید کلی قرار گرفته و نسبت به شارژ ، تعویض و تعمیر اقدام شود .

گزارش آتش سوزی : پس از اتمام عملیات ، مسئول ایمنی و بهداشت نسبت به برگزاری جلسه و تهیه گزارش حادثه اقدام مینماید .

مانور حریق :

در کارگاهها بایستی مانور آتش نشانی حداقل هر 6 ماه یکبار انجام پذیرد . مسئولیت اجرای این مانور با سرپرستان ایمنی و گروه آتش نشانی است نتایج حاصل از مانور در کمیته مقابله با حریق کارگاه بررسی و مسئول ایمنی نسبت به تهیه گزارش مانور و بررسی و تجریه و تحلیل مانور اقدام مینماید .

در انتخاب محل نصب خاموش کننده ها توجه به نکات ذیل الزامی است :

- توزیع به شکل یکنواخت انجام پذیرد .

- مسیری راحت و نسبتاً خالی از وسایل دست و پاگیر و مزاحم پدید آورد .

- حتی المکان مسیر دستیابی کوتاه باشد ( حداکثر مسیر دستیابی باید 20 متر باشد ) .

- محل خاموش کننده ها در نزدیکی ورودی و خروجی باشد .

- به راحتی قابل دسترسی باشد .

- محل نصب فایر باکس ها باید در فاصله 30 تا150 سانتی متری از سطح زمین باشد و در هیچ حالتی نباید فاصله کف خاموش کننده از سطح زمین کمتر 10 سانتی متر باشد .

- در صورتی که فایر باکس درون دیوار نصب میشود بهترین ارتفاع آن 70 سانتی متر از سطح زمین است .

-  جعبه های آتش نشانی باید در محل های باز و قابل دید نصب شوند . بهترین محل راه پله ها ، پا گرد ها ، درهای ورودی ، دالانها و غیره است

-  هر فایر باکس باید شعاع 20 متر را پوشش دهد .

-   برای هر ساختمان و یا هر سوله در کارگاه و یا دفاتر بایستی به تعداد مناسب در خروج اضطراری تعبیه گردد .

-  عرض خروجی ها نباید کمتر از 90 سانتیمتر باشد .

-   درهای خروج اضطراری باید رو به بیرون باز شده و کشوئی ، کرکره ای و باز شونده به داخل نباشد .

-  پله های چوبی ، مارپیچ ، آسانسور و نردبان نباید به عنوان در خروج اضطراری تلقی شوند .

- اطراف محلهای درهای خروجی اضطراری بایستی همواره تمیز و کاملاً روشن باشد .

-  بازرسی ظاهر فیزیکی درها ، لولاها، قفلها و روغنکاری آنها بایستی مرتباً انجام گیرد .

- کلیه کپسول های اطفاء حریق میبایست دارای شماره بوده و طی فرم نگهداری تجهیزات اطفاء حریق تحت کنترل میباشد .

- در کلیه کارگاهها میبایست محل نگهداری وسایل اطفاء حریق ، محل نگهداری مواد شیمیائی و خطرناک ، کپسول گاز بر روی نقشه کارگاه مشخص و در اختیار افراد کمیته مقابله با حریق قرار داده شود .

- جهت حصول اطمینان از پیشگیری از ایجاد حریق مسئول ایمنی کارگاه به طور ماهیانه اقدام به کنترل و پر نمودن فرم کنترل تجهیزات اطفاء حریق می نماید.

نکات ایمنی هنگام وقوع آتش سوزی

سرعت عمل هنگام روبرو شدن با آتش سوزی ، برای نجات جان خود و مصدومان احتمالی ، کاملا حیاتی است. همان طور که می دانید آتش خیلی سریع انتشار می یابد ، بنابراین بلافاصله آتش نشانی و اورژانس را خبر کنید و تا آنجا که می توانید ، اطلاعات کاملی در مورد بروز حادثه به آنها بدهید .
سعی کنید که افراد را از ساختمان بیرون ببرید .
با رعایت جوانب احتیاط به خاموش کردن آتش بپردازید .
به هیچ وجه وارد ساختمان آتش گرفته نشوید مگر آنکه مجهز به ماسک تنفسی باشید و کاربرد آنرا بدانید .
اگر به هر دلیل ناچار هستید وارد اتاق پر از دود شوید ابتدا مطمئن شوید جانتان به خطر نخواهد افتاد .
قبل از فرار از اتاقی که در آن بسته است در را لمس نمایید اگر در داغ باشد از خروجی های دیگر استفاده کنید .
اگر در ساختمان آتش گرفته گرفتار شده اید فورا به اتاقی که دارای پنجره است بروید و در را ببندید سپس پتو یا فرش را طوری زیر در قرار دهید که دود وارد اتاق نشود و آن گاه ، ازطریق پنجره تقاضای کمک کنید .
اگر دود حرارت یا شعله های آتش مسیرهای خروجی شما را مسدود کرده است در را ببندید و در اتاق بمانید تنها با استفاده از پارچه سفیدی از طریق پنجره کمک بخواهید اگر در اتاق تلفن وجود دارد و با اداره آتش نشانی تماس بگیرید و موقعیت خود را خبر دهید .
زمانی که در جریان حریق واقع می شوید با حفظ خونسردی تمام تهویه های ساختمان را خاموش کنید تا به این ترتیب از ورود دود جلوگیری شود .
درصورت امکان فورا مواد سالم و قابل استفاده را از محل خارج کنید .
امدادگران و یا افرادی که درجریان حریق واقع شده اند باید لباس های دارای الیاف مصنوعی و پلاستیکی را ازخود دور کنند .
در فرونشاندن آتش سوزی سوخت های نفتی از آب استفاده نکنید .
ظرف مشتعل را حرکت ندهید شعله را با شن ، نمک ، پتوی نمناک یا با پوشش های دیگر خفه کنید .

انواع مواد اطفا حریق

آتش سوزی یکی از مواردی است که هر روزه در گوشه و کنار شهرها اتفاق می‌افتد. آتش، زمان و مکان نمی شناسد و مهم نیست که شما چقدر برای آن آمادگی دارید .
او هر وقت که بتواند حضور می یابد و این شمایید که باید از این مهمان ناخوانده پذیرایی کنید. حال فکر می کنید آمادگی مقابله با آن را دارید؟ مهمانی ناخواسته و مخرب .
چند اقدام احتیاطی ساده می‌تواند خطر آتش سوزی را در خانه کاهش دهد .
در بدترین حالت و هنگام رخ‌دادن آتش‌سوزی، یک طرح فرار کاملا تمرین ‌شده می‌تواند به پیشگیری از آسیب‌ها و مرگ کمک کند.
برای جلوگیری از آتش سوزی راه های زیادی را شنیده یا آموخته ایم.اما ممکن است در میان آموخته های ما بسیاری از موارد از قلم افتاده باشند. پس توصیه های ما را جدی بگیرید :
1- اگر بچه دار هستید، یک کمد مخصوص برای اجناس خطرناک و قابل احتراق خود در نظر بگیرید که قفل مطمئنی داشته باشد و هر چند وقت یک بار برای مطمئن شدن از گرم نشدن کمد به آن سر بزنید .
2- هیچوقت به رابط های لوازم برقی چندین دو شاخه وصل نکنید و مراقب پریدن فیوز منزلتان باشید .
3- سیم های لوازم برقی خود را از زیر فرش ها و موکت ها رد نکنید، زیرا سیم ها به راحتی پاره می شوند و ممکن است باعث آتش سوزی شوند .
4- برای وصل کردن سیم ها به دیوار از چسب استفاده کنید، زیرا اجناسی همچون سوزن های ته گرد می توانند باعث پارگی سیم ها شده و خطرآفرین باشند .
5- سیم های فرسوده را قبل از ایجاد آتش سوزی تعویض کنید .
6- مواد قابل احتراق را از نزدیک محل های گرم همچون اجاق گاز دور کنید .
7- اجناس برقی که به طور غیر عادی داغ شده اند را هر چه سریع تر از برق بکشید و به یک برقکار نشان دهید .
8- لامپ های پر نور قوی که گرمای زیاد تولید می کنند را استفاده نکنید، زیرا داغی زیاد آنها باعث آتش سوزی می شوند، خصوصا اگر سقف منزلتان چوبی است .
9- حتما قبل از خواب یا خروج از منزل، آتش های روشن سیگار یا شومینه را خاموش کنید .
10- لوازم برقی موجود در حمام را هنگام خروج از منزل، از برق بکشید .
11- برای آمادگی از اتفاقات احتمالی یک سطل تهیه کنید و در آن کمی ماسه و شن بریزید و کمی جوش شیرین استفاده کنید که سریعا بتوانید آتش احتمالی را خاموش کنید. این سطل را در چند جای منزل داشته باشید .
12- اگر در برج های مسکونی زندگی می کنید به یاد داشته باشید که هنگام آتش سوزی از پله اضطراری استفاده کنید و سوار آسانسور نشوید .
13- در خانه شناساگرهای دود را نصب و آنها را به طور مکرر آزمایش کنید .
14- باتری‌های این دستگاه‌ها را هر شش ماه یک بار تعویض کنید .
15- دست کم هر ده سال یک بار از یک متخصص برق بخواهید سیستم سیم‌کشی ساختمان را وارسی کند .
16- چند کپسول آتش‌نشانی را در نقاط مختلف خانه نگهدارید و مطمئن شوید که طرز استفاده از آنها را می‌دانید .
17- طرح فرار از خانه را در هنگام آتش‌سوزی تمرین کنید .
با وجود همه این موارد ممکن است این اتفاق ناگوار برایتان به وقوع بپیوندد.

ادامه مقاله را در ادامه مطلب مشاهده نمایید

 

خاموش کننده جدید آتش نشانی ترکیبی

کپسول آتش نشانی برای عملکرد کارآمد تر در خاموش کردن آتش و نجات جان افراد ...

این خاموش کننده جدید آتش نشانی ترکیبی است از CO2 به عنوان یک خاموش کننده موثر و ماسک اکسیژن . می توان گفت تنفس افراد گیرکرده در حریق به عنوان عامل اصلی نجات جان افراد بسیار اهمیت دارد. ترکیب این دو در یک محصول و با یک ماموریت برای نجات زندگی افراد دارای اهمیتی شایان است. در صورت آتش سوزی، از علل اصلی مرگ و میر در قربانیان استنشاق دود است و این محصول جدید با هدف کمک به مردم در فرار از آتش سوزی ساخته شده است.

سمت راست ماسک و سمت چپ خاموش کننده و نجات دهنده

ساخت کشور ژاپن

طراح:Chang Min-Chien

نسل آینده دستگاههای تنفسی

نسل آینده دستگاههای تنفسی :مهمترین ویژگی این دستگاه توانایی ایجاد میدان وسیع دید برای آتش نشانان است . این ماسک با ویژگی های مبتکرانه می تواند جایگیری سیلندر را بر پشت آتش نشان تنظیم کند. علاوه بر این، این دستگاه دارای بیسیم و آمپلی فایر، چراغ قوه و صفحه نمایش مدیریت است که برای دریافت اطلاعات بیشتر و حصول اطمینان از عملکرد بهتر از آتش نشان کارآیی خواهد داشت . از ویژگی های دیگر این سیستم میتوان به طراحی یک سیستم GPS هوشمند برای هشدار به آتش نشانان در مورد یک همکار مجروح در راستای کمک رسانی مناسب و اندیشیدن سازوکار مناسب برای خارج کردن او از محیط خطر اشاره کرد

.

کامیون توربو آتش نشانی

این یک کامیون توربو آتش نشانی است. آن چیزی که باعث می شود این کامیون آتش نشانی اینچنین برجسته باشد دارا بودن دو موتور جت از جنگنده آلفا جت با حدود 20،000 اسب بخار قدرت است. این بدان معنی است که این خودرو میتواند 40 متر مکعب آب را در دقیقه به سوی آتش بپاشد. محدوده پرتاب نازلهای این ابرخودروی آتش نشانی حدود 150 متر در افق و در ارتفاع حدود 60 متر است

کنترل هنرمندانه شعله آتش

کنترل هنرمندانه شعله آتش با بکارگیری امکانات سرلوله ( نازل ) در حالت مه پاش

نظر شما چیست؟

کپسول آتش‌نشانی

کپسول آتش‌نشانی نوعی دستگاه برای خاموش نمودن آتش است . این دستگاه جزء خاموش کننده‌های آتش قابل حمل دستی بوده و اغلب گاز دی اکسید کربن را با فشار بر روی آتش می‌افکند.

کپسول‌های آتش نشانی استوانه‌های فلزی محکمی هستند که با آب یا یک نوع ماده خفه کننده مانند دی اکسید کربن پر شده‌اند و وقتی اهرمی را که بالای این استوانه‌است فشار دهید، ماده با فشار زیادی از کپسول خارج می‌شود . در این کپسول‌ها یک لوله، مخزن تحت فشار کپسول را به قسمت بالای کپسول متصل و یک شیر فنری نیز ارتباط میان لوله را با دهانه خروجی مسدود کرده‌است. در بالای سیلندر، سیلندر کوچک دیگری وجود دارد که با گاز فشرده‌ای مانند دی اکسید کربن پر شده‌است و یک شیر جلوی انتشار دی اکسید کربن را می‌گیرد.

برای استفاده از کپسول آتش نشانی باید ضامن کپسول را کشیده و اهرم آن را فشار داد. این اهرم یک میله را فشار می‌دهد تا شیر فنری را به پایین فشار دهد و مسیر خروجی را باز کند. گاز فشرده شده بر اثر فشار رها می‌شود و با نیروی قابل ملاحظه‌ای از مخزن به دهانه خروجی منتقل شده، خارج می‌شود .

باید آن را مستقیماً روی سوخت هدف گیری و روی تمامی سوخت پخش کرد. کپسول را با اندازه‌های مختلف و گازهای مختلف می‌سازند .

انواع: co2 -پودر و گاز - هالوژن - آب و... هریک از آنها کاربرد ویژه دارد.

روبات آتش نشان

روبات آتش نشان که خیلی از کشورها مشغول ساختن این نوع ربات هستند.

چند سالی هست که دنبال ساخت این روباتم ، تحقیقات زیادی هم انجام دادم که با صرف کمترین هزینه ، بهترین عملکردی را از این ربات شاهد باشیم ، اما شوربختانه اسپانسر نیست!!!

آیین‌ نامه‌ حفاظتی مواد خطرناک‌ و مواد قابل‌ اشتعال و مواد قابل‌ انفجار

آیین‌ نامه‌ حفاظتی مواد خطرناک‌ و مواد قابل‌ اشتعال و مواد قابل‌ انفجار

قسمت‌ اول‌ - تعاریف‌ و اصطلاحات‌

 الف‌ - در این‌ آیین‌ نامه‌ مایع‌ قابل‌ اشتعال‌ به‌ مایعاتی‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ نقطه‌ اشتعال‌ آنها از صد درجه‌ سانتیگراد (212 درجه‌ فارنهایت‌) کمتر باشد.

 ب‌ - مایعاتی‌ که‌ نقطه‌ اشتعال‌ آنها از 100 درجه‌ سانتیگراد بیشتر باشد مایع‌ غیرقابل‌ اشتعال‌ نامیده‌ می‌شود.

 ج‌ - «مخزن‌ روی‌ زمین‌» به‌ مخازنی‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ هیچ‌ قسمت‌ از آن‌ از سطح‌ زمین‌ طبیعی‌ پایین‌تر نباشد.

 د - «مخزن‌ مدفون‌» به‌ مخازنی‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ کاملاً در زمین‌ مدفون‌ شده‌ و سقف‌ آن‌ با قشری‌ به‌ ضخامت‌ حداقل‌ 60 سانتیمتر از خاک‌ مستور شده‌ باشد.

هـ - «مخزن‌ نیمه‌ مدفون‌» به‌ مخازنی‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ کلیه‌ یا قسمتی‌ از آن‌ در داخل‌ زمین‌ قرار گیرد و در صورتی‌ که‌ کلیه‌ مخزن‌ درون‌ خاک‌ باشد قشر خاک‌ روی‌ سقف‌ مخزن‌ کمتر از 60 سانتیمتر باشد.

 و - «فیبر» اصطلاحاً عبارت‌ از الیاف‌ مقاومی‌ است‌ که‌ دارای‌ ریشه‌ معدنی‌ - نباتی‌ و یا حیوانی‌ باشد.

 ز - «گرد و غبار» به‌ ذرات‌ جامدی‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ می‌تواند به‌ اطراف‌ پراکنده‌ شود و یا در هوا معلق‌ بماند و منشاء تولید این‌ ذرات‌ نتیجه‌ عملیات‌ گوناگون‌ از قبیل‌ کوبیدن‌، قطع‌ کردن‌، الک‌ کردن‌، سائیدن‌، انفجار یا از هم‌ پاشیدن‌ مواد آلی‌ و غیرآلی‌ مثل‌ ذغال‌ سنگ‌، فلزات‌ و املاح‌ آن‌ها و همچنین‌ حبوبات‌، غلات‌، چوب‌ و غیره‌ است‌.

 ح‌ - دود به‌ ذرات‌ جامد معلق‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ در اثر تراکم‌ گازها و یا تبخیر فلزات‌ در حال‌ ذوب‌ و یا احتراق‌ ناقص‌ سوخت‌ها و مواد آلی‌ دیگر بوجود بیاید و با مواد اولیه‌ آنها متفاوت‌ می‌باشد.

 ط‌ - گاز به‌ ذراتی‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ مانند هوا شکل‌ و حجم‌ ثابتی‌ نداشته‌ لیکن‌ استعداد گسترش‌ غیرمحدود دارد و ممکن‌ است‌ آن‌ را به‌ وسیله‌ ازدیاد فشار و یا کاهش‌ حرارت‌ به‌ صورت‌ مایع‌ و یا جامد درآورد.

 ی‌ - مه‌ به‌ قطرات‌ مایع‌ معلق‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ به‌ وسیله‌ تراکم‌ از حالت‌ گازی‌ به‌ حالت‌ مایع‌ یا پخش‌ مایع‌ به‌ صورت‌ ذرات‌ ریز در فضا بوجود می‌آید.

 ک‌ - بخار به‌ حالت‌ گازی‌ موادی‌ اطلاق‌ می‌شود که‌ در شرائط‌ معمولی‌ (یک‌ آتمسفر فشار و 15 درجه‌ سانتیگراد) مایع‌ و یا جامد هستند. این‌ بخار در اثر ازدیاد فشار و یا کاهش‌ گرما به‌ صورت‌ اولیه‌ در می‌آید.

 قسمت‌ دوم‌ - مواد خطرناک‌ و زیان‌ بخش‌

 فصل‌ اول‌ - مقررات‌ عمومی‌

ماده‌ 1: در کارگاه‌هایی‌ که‌ مواد خطرناک‌ و زیان‌ بخش‌ به‌ صورت‌ جامد، مایع‌ یا گاز تهیه‌ حمل‌ و نقل‌ و یا مصرف‌ می‌شود و همچنین‌ در مکانهایی‌ که‌ مواد قابل‌ اشتعال‌ یا موارد قابل‌ انفجار گردهای‌ سمی‌ و مضر و مواد تحریک‌ کننده‌ تولید و یا پخش‌ می‌شود باید مواد این‌ آیین‌نامه‌ مورد رعایت‌ قرار گیرد.

ماده‌ 2: عملیات‌ مخاطره‌آمیز باید حتی‌ الامکان‌ در اطاق‌ها و بناهای‌ مجزا با حداقل‌ نفرات‌ و رعایت‌ احتیاطات‌ کامل‌ و مخصوص‌ انجام‌ گیرد مگر اینکه‌ مقام‌ فنی‌ صلاحیتدار ترتیب‌ دیگری‌ را مقرر داشته‌ باشد.

ماده‌ 3: عملیات‌ مخاطره‌آمیز باید در دستگاه‌های‌ سر بسته‌ انجام‌ گیرد تا از تماس‌ اشخاص‌ با مواد زیان‌ بخش‌ و از انتشار گرد، فیبر، دود، گاز، مه‌ و بخار در هوای‌ کارگاه‌ که‌ کارگران‌ در آن‌ مشغول‌ کار هستند جلوگیری‌ شود.

ماده‌ 4: در صورتی‌ که‌ بکار بردن‌ دستگاه‌های‌ سر بسته‌ مقدور نباشد گرد و غبار گازها دود و ابخره زیان‌ بخش‌ را باید در همان‌ لحظه‌ تولید یا در نزدیکترین‌ فاصله‌ از مرحله‌ تولید به‌وسیله‌ دستگاه‌ سرپوش‌ مکنده‌ با دودکشهای‌ مخصوص‌ از محیط‌ کارگاه‌ خارج‌ نمود.

ماده‌ 5: برای‌ کارگرانی‌ که‌ با مواد خطرناک‌ و زیان‌ بخش‌ کار می‌کنند باید حفاظی‌ متناسب‌ با نوع‌ کاری‌ که‌ انجام‌ می‌دهند تهیه‌ گردد و کارگران‌ موظفند آنها را در موقع‌ کار مورد استفاده‌ قرار دهند.

 تبصره‌ -  جهت‌ محافظت‌ کارگران‌ از مواد خطرناک‌ نباید فقط‌ به‌ تجهیزات‌ حفاظتی‌ شخصی‌ متکی‌ بوده‌ بلکه‌ علاوه‌ بر تجهیزات‌ مذکور باید به‌ وسائل‌ و تدابیر قطعی‌ برای‌ رفع‌ مخاطرات‌ توسل‌ جست‌ مگر در فعالیتهای‌ غیر مستمر و اتفاقی‌ و پراکنده‌ که‌ ممکن‌ است‌ وسایل‌ حفاظتی‌ شخصی‌ به‌ تنهایی‌ کافی‌ باشد.

فصل‌ 2- علایم‌ مشخصه‌ برای‌ وسایل‌ و ظروف‌

ماده‌ 6: هر نوع‌ ظرف‌ بزرگ‌ و کوچک‌ و وسایل‌ دیگری‌ که‌ مواد خطرناک‌ در آنها نگهداری‌ می‌شود باید:

 الف‌ - دارای‌ رنگ‌ ساده‌ و مشخصی‌ باشد.

 ب‌ - با نصب‌ پلاک‌ محتویات‌ داخل‌ آن‌ شناسانده‌ شود.

 ج‌ - دستورالعمل‌های‌ لازم‌ برای‌ بکار بردن‌ محتویات‌ آن‌ به‌ نحو بی‌خطر و بدون‌ زیان‌ همراه‌ داشته‌ باشد.

 فصل‌ 3- آزمایش‌ هوا

ماده‌ 7: هوای‌ کارگاه‌ها باید بطور متناوب‌ در فواصلی‌ که‌ لازم‌ باشد مورد آزمایش‌ و کنترل‌ قرار گیرد تا اطمینان‌ حاصل‌ شود که‌ غلظت‌ گرد و غبارهای‌ سمی‌ و همچنین‌ ذرات‌ فیبرها و یا دود و ابخره از حد مجاز تجاوز ننماید و این‌ حد مجاز از طرف‌ مقامات‌ صلاحیتدار فنی‌ تعیین‌ و دائماً با گذشت‌ زمان‌ و پیشرفت‌ بهداشت‌ کار قابل‌ تجدید نظر است‌.

 تبصره‌ -  دستگاه‌های‌ تهویه‌ و تبادل‌ هوا از حیث‌ ساختمان‌ و کیفیت‌ نصب‌ و طرز کار باید متناسب‌ با وضع‌ کار و کارگاه‌ باشد.

 فصل‌ 4- جلوگیری‌ از تراکم‌ گرد و غبار

ماده‌ 8: کلیه‌ قسمت‌های‌ ساختمان‌ و وسایل‌ اطاق‌هایی‌که‌ در آن‌ گرد و غبار مضر به‌ وجود می‌آید باید به‌ نحوی‌ طرح‌ و نصب‌ شوند که‌ حتی‌ الامکان‌ فاقد سطوح‌ گرد و غبار گیر باشد کلیه‌ قسمت‌های‌ این‌ گونه‌ کارگاه‌ها باید بطور مستمر تمیز و گردگیری‌ شود.

ماده9:کف‌ اطاق‌ها باید حتی‎الامکان‌ صاف‌ و هموار بوده‌ تا نظافت‌ آن‌ به‎سهولت‌ مقدور باشد.

 تبصره‌ -  از گستراندن‌ قطعات‌ بی‌ تناسب‌ لینولئوم‌ و قرار دادن‌ صفحات‌ فلزی‌ و اشیاء دیگری‌ که‌ گرد و غبار بتواند زیر آن‌ متراکم‌ شود باید خودداری‌ کرد.

 قسمت‌ سوم‌ - مواد قابل‌ استعمال‌ و مواد قابل‌ انفجار

 فصل‌ 1- مقررات‌ عمومی‌

ماده‌ 10: عملیاتی‌ که‌ احتمال‌ خطر انفجار و یا اشتعال‌ دارد باید در ساختمان‌های‌ جداگانه‌ به‌ فواصلی‌ که‌ از طرف‌ مقام‌ صلاحیتدار تعیین‌ شود یا در اطاق‌هایی‌که‌ به‌وسیله‌ دیوار ضد حریق‌ از نوع‌ مجاز از یکدیگر جدا باشند صورت‌ گیرد.

ماده‌ 11: در و پنجره‌های‌ اماکن‌ فوق‌ باید خودکار باشد که‌ در موقع‌ خطر خود بخود بسته‌ شوند و در مقابل‌ اشتعال‌ و انفجار مقاومت‌ داشته‌ باشد.

ماده‌ 12: در اطراف‌ ابنیه‌ مذکور و در فاصله‌ای‌ که‌ از طرف‌ مقام‌ فنی‌ صلاحیتدار تعیین‌ می‌شود به‌ هیچوجه‌ کوره‌ آتش‌ و دستگاه‌ خشک‌ کن‌ و هر گونه‌ منبع‌ تولید جرقه‌ و حرارت‌ نباید وجود داشته‌ باشد.

ماده‌ 13: ابنیه‌ای‌ که‌ در آنجا مواد قابل‌ انفجار تهیه‌، نگهداری‌ و یا مصرف‌ می‌شود باید دارای‌ دریچه‌ انفجار باشد این‌ دریچه‌ها از مواد سبک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ (مثلاً شیشه‌ به‌ ضخامت‌ 2 میلیمتر) و با پنجره‌های‌ لولایی‌ در بدنه‌ و سقف‌ ساخته‌ شود که‌ در نتیجه‌ فشار به‌ خارج‌ باز شود. سطح‌ دریچه‌های‌ انفجار باید به‌ ترتیب‌ زیر پیش‌بینی‌ شود.

 الف‌ - یک‌ متر مربع‌ برای‌ 24 متر مکعب‌ فضا در ساختمان‌هایی‌ که‌ از بتن‌ مسلح‌ قوی‌ ساخته‌ شده‌ است‌.

 ب‌ - یک‌ متر مربع‌ برای‌ 20 متر مکعب‌ در ساختمان‌هایی‌ که‌ از بتن‌ مسلح‌ ضعیف‌ ساخته‌ شده‌ است‌.

 ج‌ - یک‌ متر مربع‌ برای‌ 15 متر مکعب‌ فضا در ساختمان‌های‌ سبک‌.

ماده‌ 14: کف‌ اطاق‌هایی‌ که‌ در آن‌ مواد قابل‌ اشتعال‌ و مواد قابل‌ انفجار تهیه‌ و یا انبار و یا مصرف‌ می‌شود باید:

 الف‌ - غیر قابل‌ اشتعال‌ و غیر قابل‌ نفوذ باشد.

 ب‌ - از مواد و مصالحی‌ ساخته‌ شده‌ باشد که‌ سقوط‌ یا اصطکاک‌ اشیاء روی‌ آن‌ موجب‌ تولید جرقه‌ نشود.

 فصل‌ 2- پیشگیریهای‌ لازم‌ در مورد تراوش‌ و یا سرازیرشدن‌مایعات‌

ماده‌ 15: موسساتی‌ که‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ تولید و یا مصرف‌ می‌کنند باید دارای‌ مخزن‌ مخصوص‌ باشند که‌ در صورت‌ لبریز شدن‌ و یا پیدایش‌ نقصی‌ در ظروف‌ بتوان‌ مایع‌ ریخته‌ شده‌ را به‌ مخزن‌ مزبور انتقال‌ داد.

ماده‌ 16: مخازن‌ و انبارهایی‌ که‌ در آن‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ و انفجار وجود دارد باید به‌وسیله‌ دیوار یا خاک‌ ریزهای‌ غیر قابل‌ نفوذ که‌ دارای‌ ظرفیت‌ متناسب‌ برای‌ گنجایش‌ تمام‌ مایع‌ باشد محصور گردد و نیز به‌ قسمی‌ ساخته‌ شود که‌ مایعات‌ مزبور در نتیجه‌ حریق‌ یا علل‌ دیگر نتواند به‌ هیچوجه‌ از محوطه‌ محصور خارج‌ و در اطراف‌ پخش‌ گردد.

سایر فصل ها در ادامه مطلب....

فصل‌ 3- راه‌های‌ خروجی‌
ماده‌ 17: در نقاطی‌ از کارگاه‌ها که‌ مواد قابل‌ اشتعال‌ یا مواد قابل‌ انفجار تولید و یا مصرف‌ و یا نقل‌ و انتقال‌ داده‌ می‌شود باید راه‌های‌ خروجی‌ کافی‌ و یا وسایل‌ لازم‌ در نقاط‌ متناسب‌ پیش‌بینی‌ شود تا در مواقع‌ بروز خطر افرادی‌ که‌ در آن‌ قسمت‌ بکار اشتغال‌ دارند بتوانند خود را نجات‌ دهند.
 تبصره‌ -  این‌ وسایل‌ فرار باید لااقل‌ شامل‌ دو معبر خروجی‌ بوده‌ و درهایی‌ داشته‌ باشد که‌ به‌ خارج‌ باز گردد و به‌ هیچوجه‌ در معبرها مانعی‌ وجود نداشته‌ باشد.
   فصل‌ 4- تجهیزات‌ الکتریکی‌
ماده‌ 18: کلیه‌ تجهیزات‌ الکتریکی‌ اینگونه‌ کارگاه‌ها باید با آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ تاسیسات‌ و وسایل‌ الکتریکی‌ مصوب‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ مطابقت‌ داشته‌ باشد.  فصل‌ 5- منع‌ استعمال‌ دخانیات‌ و غیره‌
ماده‌ 19: استعمال‌ دخانیات‌ و همراه‌ داشتن‌ کبریت‌ و وسایل‌ روشنایی‌ غیر محفوظ‌ و اشیاء مولد آتش‌ و جرقه‌ و هر قسم‌ ماده‌ دیگری‌ که‌ بتواند ایجاد انفجار و حریق‌ نماید و در این‌ قبیل‌ کارگاه‌ها و منطقه‌ حریم‌ آن‌ اکیداً ممنوع‌ است‌. نقاط‌ ممنوعه‌ باید به‌وسیله‌ تابلو و یا علایم‌ دیگری‌ که‌ به‌ خوبی‌ دیده‌ شود مشخص‌ گردد.
   فصل‌ 6- حرارت‌
ماده‌ 20: دستگاه‌های‌ گرم‌ کننده‌ در این‌ محل‌ها باید دارای‌ حفاظ‌ مناسبی‌ باشد که‌ موجب‌ اشتعال‌ بخارها و یا غبارها و سایر مواد قابل‌ اشتعال‌ نشود.
ماده‌ 21: رادیاتورهای‌ گرم‌ کن‌ باید:
 الف‌ - صاف‌ و بدون‌ پره‌ باشد.
ب- حداقل15سانتیمتر (6اینچ‌) از دیوارهای‌ چوبی‎و مواد غیرقابل‌ احتراق‌ فاصله‌ داشته‎باشد.
 ج‌ - دارای‌ حفاظی‌ باشد که‌ مانع‌ نشستن‌ گرد و غبار و پاشیده‌ شدن‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ و قابل‌ انفجار روی‌ سطح‌ بدنه‌ رادیاتور باشد.
ماده‌ 22: در نقاطی‌ که‌ مواد قابل‌ اشتعال‌ بسیار فرار تهیه‌، نگاهداری‌ یا بکار، برده‌ می‌شود باید ترتیبات‌ مخصوص‌ پیش‌بینی‌ گردد تا حرارت‌ محیط‌ کار از حد مجازی‌ که‌ از طرف‌ مقام‌ فنی‌ صلاحیتدار تعیین‌ می‌شود تجاوز ننماید.
   فصل‌ 7- الکتریسیته‌ ساکن‌
ماده‌ 23: در عموم‌ ابنیه‌ مورد بحث‌ بایستی‌ آژیرهای‌ خودکار موثری‌ به‌ منظور اعلام‌ خطر آتش‌‌سوزی‌ از نوعی‌ که‌ مقام‌ صلاحیتدار مناسب‌ بداند نصب‌ گردد.    فصل‌ 10- دستگاه‌های‌ آتش‌ نشانی‌
ماده‌ 24: در عموم‌ ابنیه‌ مورد بحث‌ این‌ آیین‌نامه‌ باید یک‌ یا چند نوع‌ خاموش‌ کننده‌ دستی‌ و یا چرخدار بنا بر تجویز مقام‌ صلاحیتدار وجود داشته‌ و طرز بکار بردن‌ آن‌ نیز در محل‌ دید مامورین‌ قرار گرفته‌ باشد.
ماده‌ 25: کلیه‌ تجهیزات‌ آتش‌ نشانی‌ باید:
 الف‌ - همیشه‌ آماده‌ بکار و سالم‌ باشد.
 ب‌ - هر سه‌ ماه‌ یکبار مورد بازدید و رسیدگی‌ قرار گیرد.
ماده‌ 26: برای‌ بکار بردن‌ خاموش‌ کننده‌ها موسسه‌ مربوطه‌ موظف‌ است‌ تعدادی‌ از کارکنان‌ خود را برای‌ این‌ منظور آموزش‌ دهد.
   فصل‌ 11- تجهیزات‌ دستگاه‌های‌ مولد مواد قابل‌ اشتعال‌
ماده‌ 27: کلیه‌ دستگاه‌های‌ مولد گاز و دود و ابخره و گرد و غبارهای‌ قابل‌ اشتعال‌ و قابل‌ انفجار تا آنجا که‌ از لحاظ‌ فنی‌ قابل‌ عمل‌ باشد باید:
 الف‌ - در محفظه‌ مناسبی‌ نصب‌ شود.
ب- مجهز به‎وسائل‌ یادستگاه‌های‌ لازم‌ برای‎تهویه‌ و اخراج‌ موادمزبور از محوطه‌ کارگاه‎باشد.
 ج‌ - عاری‌ از عوامل‌ ایجاد جرقه‌ باشد.
 د - دارای‌ ساختمان‌ ضد انفجار یا مجهز به‌ وسائل‌ تخفیف‌ انفجار و همچنین‌ دارای‌ وسایل‌ دیگری‌ باشد که‌ از شدت‌ انفجار جلوگیری‌ کند.
   فصل‌ 12- نقل‌ و انتقال‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌
ماده‌ 28: در صورتی‌ که‌ تخلیه‌ و انتقال‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ به‌وسیله‌ گاز انجام‌ گیرد باید این‌ گاز از لحاظ‌ شیمیایی‌ بی‌ اثر و غیر قابل‌ اشتعال‌ باشد.
ماده‌ 29: انتقال‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ به‌ داخل‌ مخازن‌ و یا ظروف‌ باید به‌وسیله‌ لوله‌هایی‌ انجام‌ گیرد که‌ به‌ کف‌ یا جدار نزدیک‌ به‌ کف‌ متصل‌ باشد و این‌ لوله‌ها با ظروف‌ مزبور دارای‌ اتصال‌ الکتریکی‌ باشد.
ماده‌ 30: دستگاه‌هایی‌ که‌ برای‌ انتقال‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ از یک‌ مخزن‌ یا ظرف‌ سر بسته‌ به‌ یک‌ مخزن‌ یا ظرف‌ سربسته‌ دیگر بکار می‌روند باید دارای‌ لوله‌های‌ برگشت‌ بخار باشد.
   فصل‌ 13 - مجاری‌ فاضلاب‌
ماده‌ 31: کارگاه‌هایی‌ که‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ تولید نقل‌ و انتقال‌ و یا مصرف‌ می‌کنند باید دارای‌ مجاری‌ فاضلاب‌ با شرائط‌ زیر باشد:
 الف‌ - داشتن‌ ظرفیت‌ کافی‌ برای‌ تخلیه‌ آب‌ کلیه‌ منابع‌ موجود.
ب- ارتباط‌ با حوضچه‌های‌ جداکننده‌ متناسب‌ برای‌ جدا کردن‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ از آب‌.
   فصل‌ 14 - جمع‌ آوری‌ گازها و بخارها
ماده‌ 32: گازها و بخارهایی‌ که‌ ضمن‌ تهیه‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ به‌ وجود می‌آید باید بطریقی‌ که‌ متضمن‌ مخاطره‌ای‌ نباشد جمع‌ آوری‌ و مصرف‌ شود.
 تبصره‌ -  در صورتی‌ که‌ گازهای‌ مزبور قابل‌ مصرف‌ نباشد باید به‌وسیله‌ سوزاندن‌ آنها را معدوم‌ نمود.
   فصل‌ 15 - جلوگیری‌ از اختلاط‌ مخاطره‌انگیز گازها
ماده‌ 33: در کارگاه‌هایی‌ که‌ انواع‌ مختلف‌ گاز تولید می‌شود در صورتی‌ که‌ اختلاط‌ آنها موجب‌ فعل‌ و انفعال‌ شیمیایی‌ و یا خطر انفجار داشته‌ باشد بایستی‌ دستگاه‌های‌ تولید کننده‌ هر نوع‌ از این‌ گازها با یکدیگر مجزا بوده‌ و هر کدام‌ در اطاق‌هایی‌ نصب‌ شوند که‌ از اطاق‌های‌ دیگر که‌ مخصوص‌ انواع‌ دیگر گازها هستند به‌وسیله‌ یک‌ فضای‌ باز به‌ وسعت‌ کافی‌ یا به‌وسیله‌ دیوارهایی‌که‌ در مقابل‌ انفجار استقامت‌ دارند از یکدیگر فاصله‌ داشته‌ باشند.
 تبصره‌ -  تولید هیدروژن‌ و اکسیژن‌، هیدروژن‌ و فلوهیدروژن‌ و کلر از طریق‌ الکترولیز بطور استثناء ممکن‌ است‌ در یک‌ اطاق‌ انجام‌ گیرد مشروط‌ بر آنکه‌ از اطاق‌های‌ دیگر که‌ اختصاص‌ به‌ تولید گازهای‌ دیگر دارند دارای‌ فاصله‌ کافی‌ باشد.
   قسمت‌ چهارم‌ - طریقه‌ انبار کردن‌ مواد خطرناک ‌  فصل‌ 1- مقررات‌ عمومی‌
ماده‌ 34: مواد قابل‌ انفجار تجارتی‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ گازهای‌ فشرده‌ ذغال‌ سنگ‌ و سایر مواد اشتعال‌ را باید طوری‌ انبار کرد که‌ با مقررات‌ آیین‌نامه‌ (پیشگیری‌ و مبارزه‌ با آتش‌سوزی‌ در کارگاه‌ها قابل‌ انطباق‌ باشد).
ماده‌ 35: مواد شیمیایی‌ که‌ در اثر مجاورت‌ با یکدیگر احتمال‌ فعل‌ و انفعالاتی‌ داشته‌ و در نتیجه‌ تولید ابخره یا گازهای‌ خطرناک‌ می‌نمایند و یا سبب‌ آتش‌ سوزی‌ و انفجار می‌شوند باید در انبارهای‌ مجزا و یا بطور مطمئن‌ دور از یکدیگر انبار شوند.
   فصل‌ 2- مخزن‌ انبار مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌
ماده‌ 36: کلیه‌ مخازن‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ باید مجهز به‌ لوله‌ پر کننده‌ای‌ باشد که‌ با‌ کف‌ مخزن‌ مربوط‌ بوده‌ وضمناً دارای‌ اتصال‌ برقی‌ با آن‌ باشد.
ماده‌ 37: انبار کردن‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ در مخازن‌ روی‌ زمینی‌ بایستی‌ موکول‌ به‌ اجازه‌ مقام‌ صلاحیتدار باشد.
ماده‌ 38: مقدار مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ که‌ در مخازن‌ زیر زمینی‌ انبار می‌گردد باید با رعایت‌ فاصله‌ مخزن‌ از ساختمان‌های‌ مجاور یا محلی‌ که‌ بعداً ایجاد ساختمان‌ خواهد شد معین‌ گردد به‌طوری‌که‌ در اثر حمل‌ و نقل‌ یا پر کردن‌ و یا خالی‌ کردن‌ آتش‌ سوزی‌ و یا انفجار ساختمان‌های‌ مزبور را تهدید ننماید.
ماده39: انبارکردن‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ درمخازن‌ روی‎زمینی‌ بایدطبق‌ شرایط‌زیر‎انجام‎گیرد.
 الف‌ - مخزن‌ در روی‌ پایه‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ و به‌ فاصله‌ حداقل‌ 20 متر از ساختمان‌های‌ مجاور نصب‌ شده‌ باشد.
 ب‌ - زمین‌ اطراف‌ مخزن‌ گود و یا وصل‌ به‌ حوضچه‌هایی‌ باشد که‌ در صورت‌ سوراخ‌ شدن‌ و یا پارگی‌ دیوار مخزن‌ گنجایش‌ محتویات‌ آن‌ را طبق‌ شرایط‌ زیردار باشد:
 1- ده‌ درصد بیش‌ از ظرفیت‌ مخزن‌ در صورتی‌ که‌ مخزن‌ منحصر به‌ فرد باشد.
 2- هشتاد درصد ظرفیت‌ دو یا چند مخزن‌ در صورتی‌ که‌ ظرفیت‌ این‌ مخازن‌ که‌ دارای‌ یک‌ گود یا حوضچه‌ مشترک‌ هستند از 000،250 لیتر تجاوز نکند.
 3- پنجاه‌ درصد ظرفیت‌ دو یا چند مخزن‌ در صورتی‌ که‌ از 000،250 لیتر تجاوز نماید.
 ج‌) با تجهیزات‌ آتش‌ نشانی‌ مناسب‌ و کافی‌ مجهز باشد.
 د) مخزن‌ طوری‌ ساخته‌ شده‌ باشد که‌ امکان‌ پیدایش‌ فشار یا خلا در روی‌ سطح‌ مایع‌ وجود نداشته‌ باشد.
هـ) بر ضد صاعقه‌ محافظت‌ شده‌ باشد.
ماده‌ 40: مخازن‌ مدفون‌ مواد قابل‌ اشتعال‌ باید دارای‌ شرایط‌ زیر باشد.
 الف‌ - در زیر خاک‌ یا وضع‌ محکم‌ و ثابتی‌ قرار گیرد به‌طوری‌که‌ سقف‌ آن‌ با قشری‌ به‌ ضخامت‌ حداقل‌ 60 سانتیمتر خاک‌ مستور شده‌ باشد.
 ب‌ - بدنه‌ خارجی‌ مخزن‌ در مقابل‌ زنگ‌ زدگی‌ محافظت‌ شود.
 ج‌ - لوله‌ پر کننده‌ آن‌ به‌ خارج‌ ساختمان‌ ادامه‌ داشته‌ و دهانه‌ آن‌ بغیر از مواقع‌ پر کردن‌ بسته‌ و قفل‌ باشد.
د- بجز ازراه‌ یک‎لوله‌ تهویه‌ که‎بایستی‌ همیشه‌ بازنگاهداشته‌شود بافضای‌ خارج‌ مربوط‎نباشد.
هـ- دارای‌ یک‌ لوله‌ اندازه‌گیری‌ میزان‌ مایع‌ محتوی‌ مخزن‌ باشد که‌ در غیر مواقع‌ اندازه‌گیری‌ سرآن‌ بسته‌ و قفل‌ شده‌ باشد.
 و - این‌ مخازن‌ برای‌ فشار حداقل‌ 7 کیلوگرم‌ بر سانتیمتر مربع‌ مقاومت‌ داشته‌ باشد.
ماده‌ 41: لوله‌ تهویه‌ باید حائز شرایط‌ زیر باشد.
 الف‌ - ارتفاع‌ آن‌ از سطح‌ زمین‌ لااقل‌ 5/2 متر باشد.
 ب‌ - از دودکشها - منابع‌ حرارت‌ و اماکنی‌ که‌ در آنجا شعله‌ پخش‌ می‌شود و یا نقاطی‌ که‌ ممکن‌ است‌ بخار در آن‌ جمع‌ و متراکم‌ گردد به‌ قدر کافی‌ دور باشد.
 ج‌ - قطر آن‌ از 20 میلیمتر تجاوز نکند مشروط‌ بر اینکه‌ لوله‌ برگشت‌ بخار در مخازن‌ وجود داشته‌ باشد و در غیر این‌ صورت‌ قطر آن‌ لااقل‌ 25 میلیمتر باشد.
ماده‌ 42: اگر مخزن‌ برای‌ نگهداری‌ مایعی‌ استعمال‌ شود که‌ نقطه‌ اشتعال‌ آن‌ از حداکثر حرارت‌ محیط‌ پایین‌تر باشد باید اقدامات‌ لازم‌ به‌ عمل‌ آید تا از پیدایش‌ مخلوط‌ قابل‌ انفجار بخار و هوا در داخل‌ مخزن‌ جلوگیری‌ شود و یا در انتهای‌ لوله‌ تهویه‌ که‌ در فضای‌ آزاد قرار دارد دستگاه‌ شعله‌ خفه‌ کن‌ نصب‌ گردد.
  فصل‌ 3- مخازن‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌
ماده‌ 43: مخازن‌ روی‌ زمین‌ که‌ برای‌ انبار کردن‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ بکار می‌رود باید دارای‌ شرائط‌ زیر باشد:
 الف‌ - بطریقی‌ نصب‌ می‌شود که‌ هر گونه‌ نشتی‌ در هر قسمت‌ مخزن‌ قابل‌ رویت‌ باشد.
 ب‌ - اطراف‌ مخازن‌ بحد کافی‌ دارای‌ خاکریز، گودال‌ و یا حوضچه‌ای‌ باشد که‌ محتویات‌ بزرگ‌ترین‌ مخزن‌ در صورت‌ ترکیدن‌ درون‌ آن‌ جای‌ بگیرد.
 ج‌ - بدنه‌ مخزن‌ها به‌ نحوی‌ رنگ‌ شود تا در اثر رطوبت‌ و یا دود و بخار زنگ‌ زدگی‌ و خوردگی‌ پیدا نکند.
 د - دارای‌ پلکان‌ و یا نردبان‌ قائم‌ ثابت‌ و همچنین‌ پاگردهای‌ مناسب‌ باشد به‌طوری‌که‌ دسترسی‌ به‌ قسمت‌های‌ لازم‌ مخزن‌ ممکن‌ گردد.
 تبصره‌ -  پلکان‌ها و پاگردها باید دارای‌ نرده‌ مناسب‌ و نردبان‌های‌ در صورتی‌ که‌ مرتفع‌ باشد مجهز به‌ حلقه‌های‌ حفاظتی‌ باشد و کف‌ پاگردها بهتر است‌ از آهن‌ مشبک‌ ساخته‌ شود.
ماده‌ 44: مخازن‌ روی‌ زمینی‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ در صورت‌ ضرورت‌ باید بطور مناسبی‌ در مقابل‌ سرما محافظت‌ شود.
ماده‌ 45: مخازن‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ باید در محلی‌ قرار گیرد که‌ زیر آن‌ محل‌ عبور و مرور نباشد.
ماده‌ 46: در مورد مخازن‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ در ساختمان‌های‌ زیرزمینی‌ رعایت‌ شرائط‌ زیر الزام‌ آور است‌.
 الف‌ - زیرزمین‌ باید از بتون‌ یا مصالح‌ ساختمانی‌ ساخته‌ شده‌ باشد و فاصله‌ دیوارها از مخزن‌ به‌ ترتیبی‌ باشد که‌ یک‌ نفر به‌ آسانی‌ بتواند اطراف‌ مخزن‌ عبور نماید.
 ب‌ - این‌ قبیل‌ مخازن‌ را باید 38 تا 45 سانتیمتر بالاتر از کف‌ زیرزمین‌ نصب‌ نمود.
ماده‌ 47: زیرزمین‌هایی‌ که‌ برای‌ مخازن‌ مدفون‌ حاوی‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ ساخته‌ می‌شود باید سرپوشیده‌ و فاقد رطوبت‌ و دارای‌ نردبان‌ ثابت‌ باشد.
ماده‌ 48: کلیه‌ شیرهای‌ کنترل‌ مخازن‌ نیمه‌ مدفون‌ که‌ برای‌ مخازن‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ بکار می‌رود باید دارای‌ شرائط‌ زیر باشد:
 الف‌ - به‌ ترتیبی‌ نصب‌ شود که‌ بتوان‌ آن‌ را از خارج‌ باز و بسته‌ نمود.
 ب‌ - دارای‌ قفلی‌ باشد که‌ از خارج‌ قابل‌ باز و بسته‌ شدن‌ باشد.
ماده‌ 49: قبل‌ از آنکه‌ کارگران‌ برای‌ تعمیر یا نظافت‌ وارد زیرزمین‌ مخازن‌ شوند باید لوله‌های‌ مربوط‌ به‌ مخزن‌ را بسته‌ و با سنجش‌ گاز از بی‌ خطر بودن‌ هوای‌ زیرزمین‌ اطمینان‌ حاصل‌ نمود.
ماده‌ 50: مخازن‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ باید:
 الف‌ - روی‌ سکویی‌ نصب‌ شده‌ باشد که‌ در مقابل‌ اثرات‌ شیمیایی‌ داخل‌ مخزن‌ مقاومت‌ داشته‌ باشد.
 ب‌ - دارای‌ لوله‌ مخصوص‌ سرریز باشد تا مایعات‌ اضافی‌ را به‌ محل‌ مناسبی‌ منتقل‌ نماید.
ماده‌ 51: مخازنی‌ که‌ برای‌ انبار کردن‌ مایعات‌ محرق‌ و خورنده‌ بکار می‌رود باید دارای‌ لوله‌های‌ زیر باشد:
 الف‌ - یک‌ لوله‌ سرباز در بالاترین‌ نقطه‌ مخزن‌ با قطر حداقل‌ 5 سانتیمتر.
 ب‌ - یک‌ لوله‌ زیر آب‌ در پایین‌ترین‌ نقطه‌ مخزن‌ برای‌ تخلیه‌ احتمالی‌ محتویات‌ آن‌ در محل‌ مناسب‌.
 ج‌ - یک‌ لوله‌ برای‌ پر کردن‌ مخزن‌ در بالا.
 د - یک‌ لوله‌ مصرف‌ به‌ ارتفاع‌ 15 سانتی‌ متر از کف‌ مخزن‌.
   فصل‌ 4- انبار کردن‌ بشکه‌ها یا ظروف‌ محتوی‌ مایعات‌ خطرناک‌
ماده‌ 52: بشکه‌ها یا ظروف‌ محتوی‌ مایعات‌ خطرناک‌ قابل‌ اشتعال‌ باید در انبارهایی‌ نگهداری‌ شود که‌ دارای‌ مشخصات‌ زیر باشد:
 الف‌ - کف‌ و بدنه‌ و سقف‌ انبار از مصالح‌ نسوز ساخته‌ شده‌ باشد.
 ب‌ - کف‌ انبار دارای‌ شیب‌ کافی‌ و به‌وسیله‌ زیر آب‌ به‌ حوضچه‌ مخصوص‌ وصل‌ باشد.
 ج‌ - دیوارها تا ارتفاع‌ 5/7 سانتیمتر و همچنین‌ کف‌ از بتن‌ یا مصالح‌ غیر قابل‌ نفوذ ساخته‌ شده‌ باشد.
ماده‌ 53: بشکه‌ها یا ظروف‌ مایعات‌ خطرناک‌ باید در سکوهای‌ سیمانی‌، بتونی‌، آجری‌ و یا جایگاه‌های‌ فلزی‌ نگاهداری‌ شود.
ماده‌ 54: بشکه‌های‌ محتوی‌ اسید باید در محل‌ خنکی‌ انبار شود. سرپیچ‌ این‌ بشکه‌ها را باید با احتیاط‌ کامل‌ برای‌ تخفیف‌ فشار داخل‌ بشکه‌ باز کرد و دوباره‌ بست‌ و این‌ عمل‌ را هفته‌ای‌ یکی‌ دوبار در صورت‌ لزوم‌ تکرار نمود.
ماده‌ 55: بشکه‌ها یا ظروف‌ خالی‌ را که‌ به‌ منظور پر کردن‌ مجدد از مایعات‌ خطرناک‌ انبار می‌کنند باید:
 الف‌ - چنانچه‌ مخصوص‌ پر کردن‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ است‌ دارای‌ سرپیچ‌ و یا روپوش‌ محکمی‌ باشد که‌ مانع‌ از خروج‌ بخار مایعات‌ مذکور شود.
 ب‌ - چنانچه‌ برای‌ پر کردن‌ اسید و یا سایر مایعات‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ بکار رود قبلاً تمیز و خشک‌ شده‌ باشد.
 ج‌ - بشکه‌های‌ خالی‌ را از هر نوع‌ که‌ باشد از بشکه‌ پر جدا انبار کنند.
ماده‌ 56: چنانچه‌ بشکه‌ها و یا ظروف‌ مایعات‌ خطرناک‌ غیر قابل‌ اشتعال‌ برای‌ بکار بردن‌ مجدد قابل‌ مصرف‌ نباشد باید آنها را در هم‌ کوبیده‌ و یا پاره‌ و غیر قابل‌ استفاده‌ نمود و در مورد بشکه‌ها و ظروف‌ مایعات‌ قابل‌ اشتعال‌ باید قبل‌ از پاره‌ کردن‌ آنها را با بخار آب‌ کاملاً شسته‌ و خشک‌ نمود.
ماده‌ 57: بشکه‌ها و ظروفی‌ که‌ برای‌ مایعات‌ خطرناک‌ بکار می‌رود باید قبل‌ از پر کردن‌ از نظر نشت‌ و سایر نقائص‌ بطور دقیق‌ مورد معاینه‌ قرار گیرد و اگر باید با مایع‌ دیگری‌ پر شود قبلاً با محصول‌ خنثی‌ کننده‌ و بخار آب‌ و یا آب‌ جوش‌ کاملاً شسته‌ شده‌ و خشک‌ گردد و بعداً مورد استفاده‌ قرار گیرد.
 تبصره‌ -  برای‌ بازدید داخل‌ بشکه‌ها اگر احتیاج‌ به‌ استفاده‌ از چراغ‌ برق‌ گردان‌ باشد باید این‌ قبیل‌ چراغها با مقررات‌ آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ تاسیسات‌ و وسایل‌ الکتریکی‌ در کارگاه‌ها قابل‌ انطباق‌ باشد.
   فصل‌ 5- قرابه‌های‌ اسید
ماده‌ 58: قرابه‌های‌ حاوی‌ اسید را باید در سبد یا جعبه‌ بطور منفرد گذاشت‌ و اطراف‌ آن‌ را با الیاف‌ قابل‌ احتراق‌ پوشاند.
ماده‌ 59: قرابه‌های‌ حاوی‌ اسید را باید در اطاق‌ مجزا که‌ دارای‌ کف‌ بتونی‌ پوشیده‌ با ماده‌ ضد اسید و دارای‌ زیر آب‌ متصل‌ به‌ حوضچه‌ باشد نگهداری‌ نمود.
ماده‌ 60: قرابه‌های‌ حاوی‌ اسید را نباید روی‌ هم‌ چید اما می‌توان‌ آنها را در قفسه‌ بندی‌ روی‌ هم‌ قرار داد.
ماده‌ 61: برای‌ حمل‌ و نقل‌ قرابه‌های‌ اسید به‌ داخل‌ و یا خارج‌ انبار باید از چرخ‌ دستی‌ یا وسایل‌ ناقله‌ایکه‌ لااقل‌ دارای‌ دو چرخ‌ است‌ استفاده‌ نمود.
ماده‌ 62: قبل‌ از انبار کردن‌ قرابه‌های‌ خالی‌ اسید باید آنها را از طریق‌ واژگون‌ قرار دادن‌ روی‌ لوله‌ آب‌ که‌ جریان‌ آب‌ را از پایین‌ به‌ بالا می‌باشد، شستشو داده‌ آنها را خشک‌ نمود.
ماده‌ 63: قرابه‌های‌ پر را باید دور از قرابه‌های‌ خالی‌ و جدا از یکدیگر انبار کرد.
ماده‌ 64: قرابه‌ اسید سبد و یا جعبه‌ آن‌ باید قبل‌ از پر کردن‌ از نظر سالم‌ بودن‌ مورد بازدید قرار گیرد.
   فصل‌ 6- سیلو کردن‌ مواد شیمیایی‌ خشک‌
ماده‌ 65: مواد شیمیایی‌ خشک‌ به‌ مقدار زیاد باید در سیلوهایی‌ ذخیره‌ شود که‌ از قسمت‌ تحتانی‌ آن‌ قابل‌ برداشتن‌ باشد، دهانه‌ سیلو که‌ قیفی‌ شکل‌ است‌ باید از آهن‌ مشبک‌ به‌ نحوی‌ پوشیده‌ شود که‌ دخول‌ مواد از روی‌ شبکه‌های‌ آن‌ امکان‌ داشته‌ باشد ولی‌ از سقوط‌ احتمالی‌ کارکنان‌ به‌ داخل‌ سیلو جلوگیری‌ بعمل‌ آید.
ماده‌ 66: در صورتی‌ که‌ ورود کارگری‌ به‌ داخل‌ سیلوهای‌ مواد شیمیایی‌ خشک‌ ضرورت‌ داشته‌ باشد باید کارگر مزبور دارای‌ وسایل‌ حفاظ‌ انفرادی‌ از قبیل‌ عینک‌ - ماسک‌ ضد گرد و یا ماسک‌ تنفسی‌ کلاه‌ مخصوص‌ برای‌ پوشش‌ سر و گردن‌ و سربند، دستکش‌ و همچنین‌ مجهز با کمر‌بند و بند نجات‌ باشد و بند نجات‌ را به‌ نقطه‌ ثابت‌ و محکمی‌ ببندد و ضمناً کارگر دیگری‌ در بیرون‌ سیلو در تمام‌ مدت‌ کار ناظر و مواظب‌ باشد تا در صورت‌ لزوم‌ به‌ او کمک‌ نماید.
ماده‌ 67: قبل‌ از ورود کارگران‌ به‌ داخل‌ سیلوهای‌ مواد شیمیایی‌ خشک‌ باید ورود مواد را به‌داخل‌ سیلو کاملامتوقف‌ و برای‌ جلوگیری‌ از وروداتفاقی‌ آن‌نیز پیش‌بینی‌های‎لازم‎بعمل‎آید.
ماده‌ 68: برای‌ امکان‌ دسترسی‌ به‌ کلیه‌ قسمت‌های‌ داخلی‌ و خارجی‌ سیلوهای‌ مواد شیمیایی‌ این‌ قبیل‌ مخازن‌ باید مجهز به‌ نردبان‌ ثابت‌ و پلکان‌ و پاگرد و معبرهای‌ لازمه‌ که‌ دارای‌ نرده‌ است‌ باشد.
ماده‌ 69: سیلوهایی‌ که‌ برای‌ انبار کردن‌ مواد قابل‌ احتراق‌ خشک‌ بکار می‌رود باید از ماده‌ نسوز ساخته‌ شده‌ و مجهز به‌ سرپوش‌ و وسایل‌ لازم‌ برای‌ تهویه‌ باشد.
ماده‌ 70: در جایی‌که‌ مواد خشک‌ به‌مقدار زیاد به‌ صورت‌ توده‌ انباشته‌ و با دست‌ برداشته‌ می‌شود هنگام‌ برداشتن‌ مواد از خالی‌ کردن‌ زیر توده‌ انباشته‌ شده‌ باید خودداری‌ گردد.
ماده‌ 71: در مواردی‌ که‌ از مواد خشک‌ انبار شده‌ امکان‌ تشکیل‌ یا انتشار مخلوط‌ قابل‌ انفجار یا سمی‌ داده‌ شود باید احتیاط‌های‌ مخصوص‌ برای‌ پیشگیری‌ از پیش‌ آمدهای‌ غیر مترقبه‌ بعمل‌ آید.    قسمت‌ پنجم‌ - مواد قابل‌ انفجار تجارتی‌
   فصل‌ 1- کلیات‌
ماده‌ 72: هر گونه‌ مواد قابل‌ انفجار تجارتی‌ فقط‌ باید تحت‌ شرائطی‌ تولید و نگهداری‌ شود که‌ از طرف‌ مقام‌ فنی‌ صلاحیتدار تصویب‌ شده‌ باشد.
ماده‌ 73: امکنه‌ای‌ که‌ از طرف‌ مقام‌ فنی‌ صلاحیتدار برای‌ تهیه‌ و انبار کردن‌ مواد قابل‌ انفجار تجاری‌ مجاز دانسته‌ شده‌ و در موارد این‌ فصل‌ امکنه‌ خطرناک‌ نامیده‌ می‌شود تا زمانی‌ که‌ برای‌ این‌ منظور بکار می‌رود به‌ هیچوجه‌ نباید برای‌ مقاصد دیگر مورد استفاده‌ قرار گیرد.
ماده‌ 74: در امکنه‌ که‌ مواد منفجره‌ بسیار خطرناک‌ تهیه‌ و نگهداری‌ می‌شود باید مراقبت‌های‌ خاص‌ علاوه‌ بر شرائط‌ مندرج‌ در این‌ آیین‌نامه‌ به‌منظور جلوگیری‌ از بروز حوادث‌ و مخاطره‌ بعمل‌ آید.
ماده‌ 75: کارخانجات‌ و انبارهای‌ مواد منفجره‌ باید در فاصله‌ای‌ از سایر ساختمان‌ها و راه‌ آهن‌ و جاده‌های‌ عمومی‌ و کوره‌ها و دیگهای‌ بخار و غیره‌ قرار گیرند که‌ از طرف‌ مقام‌ صلاحیتدار با توجه‌ به‌ نوع‌ و کیفیت‌ مواد منفجره‌ تعیین‌ می‌شود.
تبصره‌ - ابنیه‌ مختلف‌ یک‌ کارخانه‌ مواد منفجره‌ نیز باید به‌ فاصله‌ای‌ از یکدیگر قرار گیرند که‌ مقام‌ فنی‎صلاحیتدار با توجه‌ به‎نوع‌ و کیفیت‌ موادمنفجره‌ که‎تهیه‌ یا انبار می‌شود تعیین‎نماید.
   فصل‌ 2- محصور ساختن‌ محل‌ تولید و نگهداری‌ مواد منفجره‌
ماده‌ 76: محل‌ مواد منفجره‌ باید به‌ یکی‌ از طرق‌ زیر محصور شود:
 الف‌ - به‌وسیله‌ یک‌ حصار یا پشته‌ خاکی‌.
 ب‌ - به‌وسیله‌ یک‌ دیوار انباشته‌ شده‌ از خاک‌.
 ج‌ - به‌وسیله‌ یک‌ دیوار ساخته‌ شده‌.

خاموش کننده های جدید آتش

خاموش کننده های جدید آتش :
دستگاههای جدید خاموش کننده آتش میتوانند ، ماده اطفایی ( فوم - آب ) را به بهترین شکل و کیفیت ممکنه به روی آتش پرتاب کنند. این دستگاهها با طراحی ویژه ای که در نازل ( سرلوله ) دارد میتوانند ذره های آب را باقطر 100 تا 150 میکرون ریز کرده که این کار با افزایش نفوذ پذیری آب باعث خاموش شدن آتش در کمترین زمان و کمترین ماده اطفایی میشود. این دستگاه با نامهای تجاری متفاوت به بازار ایران هم رسیده است.

کمک‌های اولیه در مورد شوک

کمک‌های اولیه در مورد شوک

حالت شوک معلول نارسایی جریان خون است که میتواند به مرگ منجر شود . علل شوک متعدد است . حوادث شدید که سبب خونریزی شدید و یا شکستگیهای متعدد می‌شود , وارد آمدن لگد به شکم که سبب خونریزی داخلی می‌شود , سقوط چیزی روی سر یا روی قسمت دیگری از بدن که ضایعات مهمی را توأم یا بدون بیهوشی سبب شود می‌توانند علل شوک باشند .

با مشاهده علائمی چون‌, رنگ پریدگی و عرق سرد , احساس ناراحتی , احساس تشنگی اظطراب , شکایت از سرما , وجود نبض ضعیف یا تند که از علائم شوک می‌باشند , اقدامات زیر انجام گیرد :

www.saveh125.ir

1- بیمار را آرام روی زمین بخوابانید و رویش را بپوشانید .
2- اطمینان حاصل کنید که مجرای تنفسی بیمار باز است .
3- در صورت وجود شکستگی , محل شکستگی را باید ثابت نگه داشته و بیمار را در حالت افقی قرار دهید .
4- در صورتیکه بیمار شکستگی نداشته باشد او را به روی شکم روی زمین بخوابانید و سر او را به طرف کج کنید و یک زانوی او راخم کرده , روی زانوی دیگر بگذارید .
5- در صورت بروز خونریزی از آن جلوگیری کنید .
6- اگر بیمار احساس تشنگی می‌کند می‌توانید به او آب بدهید مگر مواقعی که از ناحیه شکم صدمه دیده باشد یا حالت تهوع داشته و یا به عمل جراحی نیاز داشته باشد . به بیمار بیهوش نباید چیزی خورانید .
7- با انجام اقدامات فوق , در صورتی که شوک معالجه نشد , برای مداوای اساسی باید بیمار را به مراکز درمانی انتقال دهید .

کمک‌های اولیه در مسمومیت‌ها

کمک‌های اولیه در مسمومیت‌ها

هدف از کمکهای اولیه در مسمومیت ها, نجات زندگی مصدوم به وسیله از بین بردن عامل مسمومیت و یا رقیق کردن سم و اعزام فوری او به بیمارستان است که به طریق زیر انجام می‌گیرد :
الف : در صورتی که مسموم بهوش باشد :
فوراًَ از او سئوال کنید که چه اتفاقی افتاده زیرا هر لحظه ممکن است بیهوش شود . اگر علامت سوختگی در لبها و دهان مشاهده نشود و یا بوی مواد نفتی استشمام نگردد فوراًَ با تحریک  حلق مسموم را وادار به استفراق نمائید ولی اگر علائم سوختگی در لب و دهان مشاهده شد او را وادار به استفراغ نکنید فقط کمی آب به او بخورانید تا سم رقیق شود و سریعاًَ ویرا به بیمارستان برسانید .
ب : در صورتی که مسموم بیهوش باشد .
اگر تنفس او عادی است او را به پهلو بخوابانید وتوجه نمایید راههای تنفسی او باز باشد . اگر تنفس مسموم ضعیف و یا قطع شده است فوراًَ اقدام به تنفس مصنوعی نموده او را به بیمارستان انتقال دهید .

www.saveh125.ir

چنانکه آثاری از سم خورده یا مصرف شده مانند شیشه خالی , نسخه پزشک , قوطی , لیوان , مواد استفراغی موجود باشد , برای تشخیص نوع سم , همراه مسموم به بیمارستان بفرستید . گاهی سوابق بیماری مسموم , نوع داروی مصرفی و شغل بیمار , راهنمای تشخیص مفیدی است .
در اینجا لازم است چند کلمه ای نیز راجع به مسمومیت از راه گزیدگی ها و نیش حشرات صحبت داشته باشیم . در صورت مار گزیدگی یا گزیده شدن به وسیله حشرات , ابتدا باید نیش را از محل نیش زدگی خارج کرده , بالا و پایین محل مار گزیدگی را بست , مقداری یخ روی گزیدگی گذاشت و بیمار را به مرکز درمانی رسانید . شکاف دادن محل مار گزیدگی و مکیدن محل نیش نیز بلافاصله پس از گزش مار باشد مؤثر خواهد بود .

کمک‌های اولیه در برق گرفتگی

کمک‌های اولیه در برق گرفتگی

سوختگی به وسیله جریان برق را برخلاف سایر سوختگیها باید از خطرناکترین نوع سوختگیها دانست که در بسیاری از موارد باعث مرگ می‌شود . بدن انسان به دلایل مختلفی هادی بسیار خوبی برای جریان یرق است و در صورت عبور آن از بدن انسان , باعث صدمات فراوانی می‌گردد .
به طور کلی برای سوختگیهایی که بر اثر جریان برق اتفاق افتاده است , در محل حادثه کار زیادی نمی‌توان انجام داد و باید بیمار سریعاًَ به مراکز در مانی انتقال یابد . لیکن قبل از انتقال بهتر است به نکات زیر توجه داشته باشید :www.saveh125.ir
1- قبل از هر چیز جریان برق را قطع و مصدوم را از محل حادثه دور کنید باگذاشتن یک تخته و کفش لاستیکی و پارچه خشک در زیر پا و پوشدن دستکش لاستیکی گوشه ای از لباس بیمار را گرفته و او را از سیم برق جداکنید . برای این کار می‌توان از یک چوب بلند استفاده کرد .
2- چون جریان برق قلب و دستگاه تنفس را زودتر از هر قسمت دیگر بدن تحت تأثیر قرار می‌دهد , بهتر است از این جهت مراقبت لازم را به عمل آورید . و در صورت لزوم تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی را اجرا کنیم .
3- لباسهای بیمار را شل کنید پاهای وی را بالاتر از تنه قرار دهید و محل سوختگی را با پا چه ضدعفونی خشک بپوشانید . توجه داشته باشید که سوختگی ممکن است هم در محل ورود برق و هم در محل خروج برق وجود داشته باشد . پس باید هر دو طرف را پانسمان کنید .
4- پس از انتقال بیمار به مراکز درمانی بقیه امور را به عهده پزشک معالج بگذارید .

تنفس مصنوعی و شیوه‌های مختلف آن

تنفس مصنوعی و شیوه‌های مختلف آن

منظور از تنفس مصنوعی آن است که شخصی را با وسایل و ابزاری غیر از آنچه طبیعت در اختیار او قرار داده است به تنفس وا داریم. این عمل را به روش‌های مختلفی چون : تنفس دهان به دهان ، تنفس دهان به بینی ، تنفس مصنوعی با کیسه تنفس ، تنفس مصنوعی به طریقه فشار بر سینه و کشیدن بازو ، تنفس مصنوعی به طریقه فشار بر پشت و کشیدن بازو و غیره می‌توان انجام داد.از میان روش‌های فوق دو روش دهان به دهان و دهان به بینی دارای اهمیت بیشتری است.

برتری این دو روش بر سایر روش‌ها به قدری است که عملاً نیاز به استفاده از سایر روشها را منتفی می‌کند.

تنفس مصنوعی دهان به دهانبیمار بایستی به پشت و روی سطحی صاف و محکم خوابانیده شود که بهترین محل کف اتاق یا خیابان خواهد بود.وقتی سر را در وضعیت مناسب قرار دادیم ، دهان خودبخود باز می‌شود. در صورتی که مسیر هوا باز شد و امکان ورود هوا به ریه‌ها بوجود آمد(اطمینان از باز بودن مجاری تنفسی ، شرط اساسی برای انجام اقدامات تنفس مصنوعی است) ، می‌توانید تنفس مصنوعی را شروع نمائید . درکنار بیمار نزدیک سر او زانو زده و چنین عمل کنید:
1. دهان را باز و حفره دهانی را از هر گونه جسم خارجی یا دندان مصنوعی پاک کنید.
2. اطمینان حاصل نمائید که سر بیمار در وضعیت مناسبی واقع گردیده و گردن در حالت کشش به عقب قرار دارد تا مجرای عبور هوا کاملاً باز باشد.
3. کف یک دست را روی پیشانی بیمار گذاشته و با انگشتان همان دست بینی او را فشار دهید تا بسته شود.
4. یک نفس عمیق بکشید.
5. دهان خود را طوری روی دهان بیمار قرار دهیدکه امکان فرار هوا وجود نداشته باشد.
6. هوای موجود در ریه‌های خود را به شدت به دهان او بدمید تا بالا آمدن سینه او را ببینید.
7. دهان خود را از روی دهان او بردارید تا هوای وارد شده به ریه‌های او خارج گردد و در ضمن خود نیز نفس دیگری بکشید . به خاطر داشته باشید وقتی از انبساط سینه بیمار اطمینان حاصل کردید ، فوراً دمیدن را قطع کنید تا هوای داخل ریه‌های او خارج گردد. این دوره را 15-12 بار در دقیقه انجام دهید.
8. عمل دمیدن هوا را تا آنجا که حرکات سینه دیده شوند ادامه دهید.

تنفس مصنوعی دهان به بینی
هنگامی که از تنفس دهان به دهان به دلایلی چون صدمات سخت ناحیه دهان، تورم زبان و غیره که محکم نمودن دهان روی دهان امکان پذیر نباشد، نتوان استفاده کرد می‌توان از روش دهان به بینی استفاده کرد. اصول این روش بصورت ذیل می‌باشد:
1. با یک دست دهان را کاملاً ببندید و با انگشتان همان دست لب پائین را فشار دهید تا به خوبی دهان بسته شود.
2. یک نفس عمیق کشیده و هوا را به داخل بینی او بدمید. توجه داشته باشید که هوا نتواند از گوشه لبهای شما فرار کند.
3. دمیدن هوا را تا انجا که انبساط سینه بیمار را حس کنید ادامه دهید.
4. دهان خود را از روی بینی او بردارید تا هوا خارج گردد. در ضمن همیشه با فشار دادن شست آن دست که دهان را بسته است به سمت پائین ، دهان بیمار را باز کنید.

کمک‌های اولیه به هنگام ورود اجسام خارجی در بدن

کمک‌های اولیه به هنگام ورود اجسام خارجی در بدن

www.saveh125.ir

گاهی اجسام خارجی , به عللی وارد بدن گردیده و عوارض مختلفی را موجب می‌گردند . جسم خارجی ممکن است چوب , براده فلزات , سنگ ریزه , شن و یا اجسام مختلف دیگر بوده و در اعضاء گوناگون بدن نظیر اعضاء عضلاتی , چشم , گوش , بینی و گلو وارد شده باشد که در محیط های کار , ورود اجسام مختلف در اعضاء عضلانی و چشم از شایعترین موارد به شمار می‌رود .
در مورد اجسام خارجی که بطور سطحی در عضله فرو رفته است , لازم است به‌آرامی آن را در آورده و محل زخم را پس از شستشو پانسمان کنید . لیکن در مواقعی که اجسام در عمق بیشتری فرو رفته و یا در آوردن آن به دلیل عدم امکانات لازم , خطرات متعددی می‌تواند در پی داشته باشد , عاقلانه ترین راه , رساندن مصدوم به مراکز درمانی است .
در مورد اجسام خارجی در چشم نیز , اشیاء خارجی ممکن است در روی کره چشم یا قرنیه بمانند و یا آن را سوراخ کرده داخل چشم گردند . وارد شدن کوچکترین شیئی در چشم باعث ناراحتی زیاد می‌گردد . اگر اشیائی مانند شیشه , فلز , چوب باعث زخمی شدن چشم گردیده و در آن فرو رفته است , تنها راه رساندن سریع مصدوم به مراکز درمانی است .
در مورد اشیاء خرد که روی پوست داخل پلک قرار گرفته میتوان آنها را با دقت خارج کرد . برای اینکار مریض باید از مالیدن چشم خودداری کند . اگر شیئی خارجی در پلک پائین است آن را با گوشه دستمال یا قطعه پنبه مرطوب میتوانید خارج نمائید . اگر شیئی در قسمت داخلی پلک بالا است , در حالی که بیمار به پایین نگاه می‌کند , پلک بالا را به طرف بالا برگردانید و یا در حالی که مریض به بالا نگاه می‌کند , پلک را به طرف پایین بکشید تا شیئی خارجی به وسیله اشک روی پلک پایین آمده و خارج شود . اگر به این طریق جسم از چشم خارج نشد , با یک لیوان آب ساده , چشم را از طرف گوشه داخلی بشویید تا فشار آب شیئی خارجی را بیرون آورد . اگر بدین ترتیب نیز نتیجه نگرفتید بیمار را به پزشک برسانید .
اگر مواد شیمیایی وارد چشم شده باشد , خطر سوختگی , عفونت و کوری , بیمار راتهدید می‌کند . در چنین مواردی پس از شستن چشم با‌آب فراوان و بانداژ آن , برای درمان اساسی , مصدوم را به مرکز درمانی برسانید.

خاموش کننده های آتش نشانی و انواع پرکاربرد آن:

حتما بخوانید و برای آگاهی دوستانتان به اشتراک بگذارید...

خاموش کننده های آتش نشانی و انواع پرکاربرد آن:

خاموش کننده دستی آتش (Fire extinguisher) دستگاهی است که به طور خاص برای مبارزه با آتش سوزی در لحظات نخستین وقوع آتش سوزی طراحی و ساخته شده است. خاموش کننده های دستی در انواع مختلفی ساخته شده و به فروش می رسند. شما باید بر اساس نوع مواد قابل اشتعالی که در خانه یا محل کار خود دارید خاموش کننده مناسب را انتخاب کنید. انواع پرکاربرد خاموش کننده های دستی آتش نشانی عبارتند از :

1- خاموش کننده پودری
2- خاموش کننده دی اکسید کربن ( CO2)
3- خاموش کننده آب

نکته : انواع خاموش کننده های دیگری مانند خاموش کننده های فوم (کف آتش نشانی) ؛ هالوژنه و ... هم وجود دارند که در این مقاله به آنان پرداخته نمی شود.

1- خاموش کننده پودری :
بنیان های اصلی پودر در این خاموش کننده بی کربنات سدیم و بی کربنات پتاسیم هستند. این خاموش کننده جریانی از پودرهای بسیار ریز را بر روی آتش پاشیده و آتش را خاموش میکند. این خاموش کننده در سایزهای 1 ؛ 2 ؛3 ؛ 4 ؛ 6 و 12 کیلوگرمی به صورت دستی ( قابل حمل ) و در سایزهای بزرگتر بر روی چرخ و ارابه وجود دارد. این خاموش کننده مناسبترین نوع خاموش کننده برای خاموش کردن آتش های ناشی از مایعات قابل اشتعال ( بنزین ، گازوییل و ... ) است و کارشناسان توصیه میکنند حتما یکی از این نوع خاموش کننده در خودروی خود داشته باشید. ( 3 یا 4 کیلویی بسیار مناسب است ).
هشدار : پودر این خاموش کننده نباید تنفس شود.

2- خاموش کننده دی اکسید کربن ( CO2):
این خاموش کننده حاوی ماده دی اکسید کربن تحت فشار است. دی اکسید کربن پس از پاشیده شدن بر روی آتش درصد اکسیژن را کاهش داده و از برخاستن بخارهای قابل اشتعال جلوگیری میکند و آتش را خاموش می کند. وجه تمایز اصلی این خاموش کننده با خاموش کننده پودری تمیز بودن این خاموش کننده است. چراکه پودر پس از خاموش کردن آتش موجب آلودگی محیط با پودر می شود ولی CO2 پس از انجام کار اطفا محل را ترک میکند و هیچ اثر و آلودگی از خود باقی نمیگذارد. این خاموش کننده در برابر جریان برق ایمن است و میتوان از آن برای خاموش کردن آتش سوزی های ناشی از برق ( آتش لوازم الکتریکی ) استفاده کرد. یکی از خاموش کننده های مناسب برای داخل منزل و یا دفتر کار شما این خاموش کننده است. مشخصه بارز این خاموش کننده نازل قیفی شکل در انتهای شیلنگ خروجی دستگاه است.

3- خاموش کننده آب:
این خاموش کننده حاوی آب است و با بکار انداختن آن، آب از خاموش کننده خارج می شود. این خاموش کننده برای آتش سوزی های لوازم الکتریکی توصیه نمیشود زیرا میتواند باعث ایجاد برق گرفتگی در کاربر خود شود. آب با خاصیت سرد کردن مناسب برای خاموش کردن جامدات قابل اشتعال ( چوب ؛‌ پارچه و ... ) بهترین ماده اطفایی است. از این خاموش کننده میتوان در کارگاه های نجاری ،‌ فروشگاه های مبلمان و حتی خانه ها نیز استفاده کرد. 

www.saveh125.ir

خاموش کننده آتش در ماشین

بودن یک خاموش کننده آتش در صندوق عقب ماشین شما می تواند جان یک "انسان" را نجات دهد.
آیا شما درون خودروی تان خاموش کننده آتش نشانی دارید ؟

کمکهای اولیه در سوختگیها

سوختگیها عبارتند از آسیب بافت در نتیجه تأثیر حرارت , الکتریسیته , اشعه , و عوامل شیمیایی که بر حسب عمق یا درجه ضایعات پوستی در 3 درجه , سبک‌ ( درجه یک) متوسط ( درجه دو ) و شدید( درجه سه ) تقسیم بندی می‌شوند . به طور کلی در معالجه سوختگیها , اگر سوختگی قابل توجه است بایستی بیمار را پوشانیده , گرم نگاه داشته و هرچه زودتر به بیمارستان برسانید . درغیر این صورت در سوختگیهای جزیی لازم است :
1- به فرد گرفتار سوختگی آرامش و اطمینان بدهید .
2- پوششهای تنگ را شل کنید و لوازم شخصی را بیرون آورید .
3- بخش سوخته را به مدت 10 دقیقه زیر جریان آرام آب سرد تمیز بگیرید یا آن را در آب سرد فرو ببرید یا روی آن یخ بگذارید .
4- جای سوختگی را تمیز بپوشانید و به آن دست نزنید .
5- در صورت نداشتن وسایل لازم روی زخم را باز بگذارید .

6- هرگز تاولها را نترکانید , پوست ورآمده را آزاد نکنید و به محل سوختگی دست نزنید . 

www.saveh125.ir