تریاژ
(اولویت بندی مصدومین)
روشی است که در دسته بندی مصدومین و بیماران با توجه به تقدم در امر موقعیت و انتقال آنها از صحنه آسیب و با در نظر گرفتن وخامت حال بیماران و صدمات وارده به آنها استفاده می شود.
مراحل تریاژ
1- اولویت اول با رنگ قرمز مشخص می شود که مصدوم در این مرحله دچار مشکلات زیر می باشد.
- مشکل تنفسی
- ایست قلبی
- خونریزی شدید
- بیهوشی
- خم باز در سینه یا شکم
- شوک شدید
- اغما
- شکستگی در لگن، ران ، دنده ها، مهره ها
- سوختگی شدید همراه با مشکلات تنفسی
2-اولویت دوم با رنگ زرد مشخص می شود که مصدوم در این مرحله دچار مشکلات زیر می باشد :
- سوختگی درجه دو
- سوختگی همراه با شکستگی
- خونریزی خفیف
3- اولویت سوم با رنگ سبز مشخص می شودکه مصدوم در این مرحله دچار مشکلات زیر می باشد.
- شکستگی جزئی در ناحیه انگشتان دست و پا
- سائیدگی
- خونمردگی
- سوختگی
4- اولویت چهارم با رنگخاکستری یا مشکی مشخص می شود که مصدوم متاسفانه با توجه به انجام CPRو کمک های اولیه به تشخیص پزشک فوت کرده است.
به نقل از پایگاه امدادگران ایران
اسید از آنجا که از اسمش پیداست یک ماده شیمیایی غلیظ است. بعضی وقت ها این ماده واقعا اسید است و بعضی وقتها قلیای خیلی شدید است. هر دو این موارد چه قلیایی شدید و چه اسید شدید، انهدام و از بین رفتن نسوج بدن را به همراه خواهد داشت. هنگامی که این مواد به بدن ریخته می شود، یک سوختگی عمیق شیمیایی در بدن ایجاد می کنند که تمام لایه های پوست و لایه های زیر پوست را می تواند درگیر کند و این شدت سوختگی بستگی به 3عامل دارد؛ غلظت مواد، مقدار مواد و زمانی که مواد شیمیایی در تماس با بدن قرار می گیرد. یعنی در واقع این سه عامل به شدت ضایعات بدن وابسته است. آثار ناشی از تماس این مواد با بدن به صورت سوختگی های شیمیایی عمیق است. همانطور که می دانیم سوختگی انواع مختلف دارد یک مورد آن می تواند با بخار و حرارت یا مایعات باشد که اینها سوختگی حرارتی نام دارد و یک مورد دیگر می تواند سوختگی شیمیایی باشد که یکی از انواع آن همین اسید پاشی و یا سوختگی های ناشی از مواد اسیدی و قلیایی است. با توجه به اینکه معمولا اسید و این مواد در قسمت های باز بدن مثل دست و صورت ریخته می شود معمولا تبعات بد و بعضا غیر قابل جبرانش در این نواحی به چشم می خورد و در قسمت هایی که پوشیده است چون لباس مانع از ورود و تماس این مواد با بدن می شود ممکن است آسیب کمتری ایجاد کند یا اصلا آسیبی نرساند و حداقل باشد، ولی صورت، دست ها، گردن و سر اینها نواحی ای است که بیشتر دچار آسیب می شود و به دلیل اینکه در دید مردم است نتایج ناشی از این کار خیلی کریه تر می شود.
اولین کاری که می توانند برای فرد قربانی انجام دهند تا آثار مخرب اسید کمتر شود چیست؟
اسیدپاشی یا سوختگی های شیمیایی به هر نحو (در کارخانه ها یا آزمایشگاهها) که باشد، یک اصول اولیه مراقبتی دارند که باید به آن توجه شود؛ اینکه همانطور که عرض کردم کمک اولیه باید با توجه به همان سه مورد غلظت، مقدار و زمان مواد به این افراد انجام شود. در همه اینها اگر ما این 3مورد را بگیریم طبیعتا ضایعاتی که می تواند خیلی وحشتناک باشد به حداقل می رسد و احتمال و قابلیت درمانی فرد قربانی بیشتر می شود.
طبیعتا برای از بین بردن هر سه مورد وکم کردن اینها که اگر هر یک از آنها کم شود ضایعات کمتر می شود. بهترین کار این است که محل سوختگی با آب فراوان شسته شود تا از غلظت این مواد کاسته شده و حجم این مواد کاهش پیدا کند. آب مورد استفاده آب معمولی می تواند باشد و اگر در مراکز درمانی باشد که با سرم های مخصوص این شست و شو انجام می شود. قدم بعدی انتقال این افراد به اولین اورژانس و به خصوص مراکزی که درمان سوختگی آنجا وجود دارد است تا اقدامات اولیه روی این افراد انجام می شود.
وقتی
فرد قربانی به مرکز درمانی منتقل می شود چه اقداماتی روی این افراد انجام
می شود و کوتاهی در این زمینه چه تبعاتی برای آنها به همراه خواهد داشت؟
هرگونه سوختگی دو مرحله کلی دارد که یکی مرحله اولیه در سوختگی حاد است. در این مرحله افراد دچار ضایعات حاد و از بین رفتن فوری بافت های سطحی می شوند، در این شرایط اقدامات درمانی شامل جداکردن مواد شیمیایی از بدن این افراد است. مرحله بعد رقیق کردن و شست و شوی فراوان در بدن این افراد و قسمتی که با اسید تماس داشته است. مرحله سوم اینکه معمولا چون سوختگی در نواحی حساس بدن است دچار درد شدید می شوند که درد این افراد باید کنترل شود. احتمال عفونت در این سوختگی ها بالاست. به این افراد باید آنتی بیوتیک مناسب به آنها داده شود. پانسمان لازم است روزانه چندین بار به خصوص در ساعات اولیه تعویض شود و تا آنجایی که می شود بافت های از بین رفته که زمینه ساز بروز عفونت می شود از سطح پوست برداشته شود تا بافت به صورت یک بافت زنده برگردد. اگر چه زخمی است ولی باید بافت های سوخته برداشته شود.
بهترین کار این است که محل سوختگی با آب فراوان شسته شود تا از غلظت این مواد کاسته شده و حجم این مواد کاهش پیدا کند. آب مورد استفاده آب معمولی می تواند باشد و اگر در مراکز درمانی باشد که با سرم های مخصوص این شست و شو انجام می شود. قدم بعدی انتقال این افراد به اولین اورژانس و به خصوص مراکزی که درمان سوختگی آنجا وجود دارد است تا اقدامات اولیه روی این افراد انجام می شود.
به نقل از جام جم
علائم و درمان عقرب گزیدگی
عقرب جانداری است که در تمام دنیا
یافت می شود. این جاندار معمولا در اطراف خانه ها و در محل های خلوت و زیر
وسایل چوبی مخفی و شب ها برای شکار از محل اختفاخارج می شود. این جاندار
حالت تهاجمی نداشته و ترجیح می دهد فرار کند تا این که نیش بزند.
گزش عقرب معمولا اتفاقی است و زمانی بروز می کند که فرد بدون اطلاع از
وجود این جاندار دست خود را زیر وسایل نگهداری شده در انبار کند یا در شب و
با پای برهنه در تماس با عقرب قرار گیرد.
معمولا از ظاهر عقرب نمی توان پی برد که سمی است یا نه. بزرگ یا کوچک بودن
عقرب دال بر سمی یا غیرسمی بودن نیست، اما اگر چنگال های عقرب باریک باشد
احتمال سمی بودن بیشتر از زمانی است که چنگال های کلفتی داشته باشد.
علائم و شدت مسمومیت ناشی از عقرب گزیدگی به نوع و بزرگی عقرب و همچنین
شرایط جسمی و سنی مصدوم بستگی دارد. کودکان و افراد مسنی که بیماری قلبی
دارند، بیشتر از دیگران در معرض مسمومیت شدید هستند.
علائم معمولا با درد و سوزش فوری در محل گزش شروع می شود. گاهی درد به
نواحی بالای محل گزیدگی انتشار می یابد، تعدادی از بیماران علائم شدیدی مثل
اختلال در بلع، سفتی عضلات و پرش و بی قراری در اندام ها پیدا می کنند،
فشار خون ممکن است افزایش یابد و گاهی ضربان قلب مصدوم کاهش یا افزایش شدید
پیدا می کند.
علائم معمولا به سرعت در محل گزش شروع می شود، یعنی تا پنج ساعت بعد اوج
می گیرد و تا ۲۴ ساعت ادامه می یابد. اگر پس از پنج ساعت بیمار علامت جدی
بجز درد در محل نداشت، به این معناست که گزش چندان جدی نبوده است.
● درمان عقرب گزیدگی
بیمار باید در اولین فرصت به بیمارستان رسانده شود. نیاز است آزمایش های
خاصی برای بیمار انجام شود. درمان به طور عمده حمایتی است و درد با مسکن،
گذاشتن یخ و بی حرکتی اندام گزیده بهبود نسبی پیدا می کند. پانسمان محل
گزیدگی و بالا نگه داشتن آن به کنترل درد کمک می کند.
برای انواع عقرب ها پادزهر وجود دارد، اما استفاده از آن عوارض خاص و گاه
شدیدی دارد. به همین دلیل پادزهر تنها در موارد شدید و بالاخص در کودکان
تجویز می شود.
● پیشگیری از عقرب گزیدگی
ـ برای نگهداری زباله از ظرف سرپوشیده یا کیسه زباله استفاده کنید. حشرات
جذب زباله شده و عقرب ها جذب حشرات می شوند. ـ چوب و مواد ساختمانی را در
نزدیکی خانه نگهداری نکنید، چرا که این مکان ها برای زیست عقرب بسیار مطلوب
است.ـ قبل از پوشیدن لباس و کفش از نبود عقرب در آنها اطمینان حاصل کنید.ـ
با پای برهنه در انباری و بالاخص هنگام شب، قدم نزنید.ـ مبلمان و تختخواب
را با فاصله از دیوار قرار دهید.
پانسمان کردن زخم
پانسمان عبارت از شست وشوی استریل، پاک کردن و قرار دادن پوشش ضدعفونی شده روی زخم است.
وقتی فردی زخمی می شود در زمانی که در انتظار دریافت کمک های پزشکی است لحظات حساسی را سپری می کند.
در این مدت می توان با انجام کارهای ساده، اما با ارزش از صدمات وارده و
عوارض بعدی آن به میزان قابل توجهی کاست. شما هم ممکن است در موقعیتی قرار
بگیرید که نیاز به پانسمان زخم دارید و با مراکز بهداشتی درمانی فاصله
زیادی دارید، پس لازم است که هر فردی با آموزش های لازم در این زمینه آشنا
شود.
● عفونت
ورود، رشد و نمو و ازدیاد میکروب ها را در زخم عفونت می نامند. در این
شرایط، میکروب ها باعث تغییر بافت های اطراف زخم می شوند. زخم ممکن است از
راه هوا، دست آلوده پانسمان کننده و یا استفاده از وسایل یا محلول های
آلوده عفونت کند. توجه داشته باشید اگر زخم همراه با خونریزی نباشد، خطر
عفونت آن بیشتر است.
● پانسمان چیست؟
پانسمان عبارت از شست وشوی استریل، پاک کردن و قرار دادن پوشش ضدعفونی شده روی زخم است.
● هدف از پانسمان
▪ حفاظت از زخم در طول مدت درمان
▪ کمک به کنترل خونریزی
▪ جذب خون و ترشحات زخم
▪ جلوگیری از آلودگی بیشتر زخم
▪ نگهداری دارو روی زخم (در صورتی که به دارو نیاز باشد)
▪ کاهش درد
● مشخصات پوشش پانسمان زخم
▪ تمیز و بدون آلودگی میکروبی باشد تا ضمن اینکه مانع رسیدن میکروب ها به سطح زخم شده و خود نیز سبب آلودگی مجدد آن نگردد.
▪ مانند پارچه توری سوراخ های زیادی داشته باشد تا:
اکسیژن هوا بتواند به سطح زخم و اطراف آن برسد.
از رشد احتمالی میکروب های غیرهوازی در سطح زخم جلوگیری شود.
امکان تبخیر پوست از زیر پانسمان مهیا باشد، زیرا در غیر این صورت، پوست
مرطوب شده، پانسمان خیس می شود و محیط مناسبی برای رشد میکروب ها فراهم می
شود.
از جنسی باشد که به زخم نچسبد زیرا احتمال دارد در هنگام برداشتن از روی
زخم به بافت های در حال ترمیم صدمه بزند، پنبه برای پانسمان مناسب نیست.
قدرت جذب ترشحات زخم را داشته باشد.
حجم و ضخامت کافی داشته باشد تا زخم را از ضربه ها و صدمات حفظ کند.
به اندازه کافی بزرگ باشد که تمام سطح زخم را بپوشاند و لبه آن حداقل دو سانتی متر از لبه زخم جلوتر باشد.
● وسایل مورد نیاز برای پانسمان
گرچه وسایل مورد نیاز برای پانسمان، بستگی به نوع زخم و وسعت آن دارد ولی
معمولا برای پانسمان به لوازم زیر نیاز است: پنس، قیچی، گاز، پنبه، پد،
محلول های ضدعفونی کننده، آب مقطر، سرم فیزیولوژی و چسب.
▪ گاز یا تنزیب
نوعی وسیله یا پوشش پانسمان است که از پارچه توری مخصوص تهیه شده است. این
پارچه بسیار نرم و سبک بوده و به سرعت ترشحات زخم را به خود جذب می کند.
نوع استریل آن را در ابعاد مختلف می توان از داروخانه ها تهیه کرد.
▪ پد (pad)
نوع دیگری از پوشش پانسمان است که از لایه هایی از پنبه و گاز یا پارچه
دیگری که قدرت جذب ترشحات زخم را داشته باشد، در اندازه های مختلف تهیه شده
و آن را می توان از داروخانه ها خرید.
نحوه پانسمان زخم
۱) ابتدا باید دست ها را با آب گرم و صابون کاملا شست و بدون خشک کردن با
حوله، صبر کرد تا خشک شود. در صورت امکان بهتر است دست ها را با الکل سفید،
ضدعفونی کرد.
برای خواندن ادامه آموزش به ادامه مطلب مراجعه نمایید....
کمکهای اولیه در خفگی آب
اغلب غرق شدگیها در شرایطی اتفاق می افتد که امکان نجات وجود دارد . و نجات شخص غرق شده با انجام گامهای اساسی زیر میسر میباشد :
1- با سرعت هر شیء خارجی را از دهان مصدوم خارج نمائید و تنفس مصنوعی را
بدون معطلی شروع کنید اگر میتوانید این کار را در داخل آب قبل از رسیدن به
خشکی انجام دهید . اگر پایتان به زمین میرسد در داخل آب با یک دست بدن
مصدوم را نگهدارید و با دست دیگر در همان حال که تنفس دهان به دهان را
انجام میدهید سر را نگهدارید و بینی اور ا ببندید . اگر فاصله با خشکی
نسبتاًَ زیاد است و پایتان به زمین نمیرسد در صورتی که میتوانید در همان
حال او را به خشکی برسانید و گهگاهی به اوتنفس بدهید .
2- هنگامی که مصدوم را به خشکی رساندید تنفسش را آزمایش کنید در صورت لزوم ماساژ قلبی و تنفس مصنوعی را اجرا نمائید .
3- لباسهای خیس را از تن مصدوم در آورده بدن را پس از خشک کردن با حوله خشک بپوشانید و بیمار را به مراکز درمانی برسانید .
مراقبت از خود
حفاظت از خود در برابر آسیب و عفونت در واقع ارایه کمکهای اولیه، بسیار پراهمیت است. یکی از قواعد اولیه در ارایه کمکهای اولیه، اطمینان پیدا کردن از بیخطر بودن موقعیت پیش از شروع درمان مصدوم است. به خاطر بسپارید که عفونت حتی با وجود آسیبهای نسبتاً جزیی، میتواند یک خطر باشد. از این رو لازم است که گامهایی را در جهت جلوگیری از تماس با عفونت مصدوم یا عدم انتقال عفونت خود به مصدوم، طی کنید. به علاوه، باید مراقب سلامت روانی خود باشید و سعی کنید که برخوردی مؤثر با استرس داشته باشید.
امنیت شخصی
در موقعیتهای خطرناک، دست به اقدامات قهرمانانه نزنید. اگر خود را در معرض خطر قرار دهید، احتمالاً نمیتوانید به صورتی مؤثر به مصدومان کمکرسانی کنید. همیشه ابتدا وضعیت خود را ارزیابی کنید و مطمئن شوید که موقعیتی که قصد ورود به آن را دارید، برای شما خطری ایجاد نمیکند.
اقدامات در وضعیت اورژانس
در هر موقعیت اورژانس، باید از یک مجموعه اقدامات مشخص پیروی کنید. از این طریق، شما قادر خواهید بود موارد ضروری را اولویتبندی کنید و شخصاً تصمیمگیری کنید. گامهای اصلی عبارتند از: ارزیابی وضعیت، بیخطر کردن محل، ارایه کمکهای اورژانس و کمک گرفتن از دیگران. قبل از دست زدن به هر کاری، سعی کنید بر احساسات خود غلبه کنید و یک لحظه بیندیشید. بسیار مهم است که خود را در معرض خطر قرار ندهید بنابراین در مواردی که خطرناک است، به سرعت وارد نشوید. به خطر وجود گاز یا بنزین دقت کنید. به علاوه، سعی نکنید همه کارها را به تنهایی انجام بدهید.
اولویتهای کمکهای اولیه
وضعیت را ارزیابی کنید. به سرعت و با حفظ خونسردی، آنچه را که رخ داده تحت نظر بگیرید و به دنبال هرگونه خطر تهدیدکننده خود یا مصدوم بگردید. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهید.
محل را از خطر عاری کنید. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت کنید اما به محدودیتهای خودتان هم واقف باشید.
کمکهای اورژانس را ارایه دهید. وضعیت تمام مصدومان را ارزیابی کنید تا بتوانید اولویتها را مشخص کنید و اول آنهایی را که دچار وضعیتهای تهدیدکننده حیات هستند درمان کنید.
از دیگران کمک بگیرید. به سرعت مطمئن شوید که هرگونه کمک طبی ضروری یا کمکهای تخصصی درخواست شدهاند و در راه هستند.
ارزیابی وضعیت
رویکرد شما باید بسیار سریع و در عین حال با حفظ خونسردی و کنترل باشد. اولویتهای کاری شما عبارتند از: شناسایی هرگونه خطر برای خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسی امکانات موجود و نوع کمکی که ممکن است به آن نیاز داشته باشید. هنگامی که پیشنهاد کمک به شخص میدهید، بگویید که از مهارتهای کمکهای اولیه برخوردار هستید. اگر هیچ پزشک، پرستار یا افراد کارآزموده دیگری در محل حضور ندارند، با خونسردی مسؤولیت را بپذیرید. ابتدا سؤالات زیر را از خود بپرسید:
آیا خطر همچنان وجود دارد؟
آیا جان کسی در معرض خطر فوری قرار دارد؟
آیا ناظری برای کمک وجود دارد؟
آیا من به کمک تخصصی نیاز دارم؟
بیخطر کردن محل
شرایطی که منجر به وقوع حادثه شده است، میتواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نکنید که امنیت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش کردن یک سوییچ) برای بیخطر کردن محل کفایت میکند. اگر نمیتوانید خطر تهدیدکننده حیات را از بین ببرید، باید سعی کنید بین مصدوم و محل خطر، قدری فاصله ایجاد کنید و در صورت امکان، میزان خطر را به حداقل برسانید. به عنوان آخرین اقدام، باید مصدوم را از محل خطر دور کنید (به مبحث « جابهجا کردن بیماران » مراجعه کنید). معمولاً برای جابهجا کردن مصدوم به تجهیزات و کمکهای تخصصی نیاز خواهید داشت.
بیخطر کردن وسیله نقلیه در برخورد با مصدومی که داخل وسیله نقلیه است، خاموش کردن سوییچ در اولویت قرار دارد. این عمل خطر ایجاد آتشسوزی ناشی از شمع اتومبیل را کاهش میدهد.
ارایه کمکهای اورژانس
پس از بیخطر شدن محل، به سرعت یک بررسی مقدماتی و ارزیابی اولیه از هر مصدوم انجام دهید تا مصدومانی را که به کمکهای اولیه اورژانس نیاز دارند، فوراً درمان کنید. به هر حال، درخواست کمک ضروری را به تأخیر نیندازید؛ در صورت امکان، از یک ناظر بخواهید که این کار را انجام دهد. برای پی بردن به وجود یا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سینه وی نگاه کنید. در مورد هر مصدوم، موارد زیر را بررسی کنید:
آیا مصدوم هوشیار است؟
آیا راه تنفس باز است؟
آیا مصدوم نفس میکشد؟
آیا نشانههای گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولویتها و نیز زمان نیاز به کمک و میزان کمک موردنیاز را تعیین میکنند.
انجام کمکهای اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزیابی اولیه را انجام دهید: بررسی کنید که آیا راه تنفس مصدوم باز است، نفس میکشد و نشانههای کار کردن قلب و گردش خون وجود دارند یا خیر.
کمک گرفتن از دیگران
گاهی امکان دارد که همزمان با چندین کار مواجه شوید: حفظ امنیت، تماس تلفنی برای درخواست کمک و آغاز کمکهای اولیه. میتوانید از افراد دیگری برای انجام کارهای زیر کمک بخواهید:
بیخطر کردن محل
انجام تماس تلفنی برای درخواست کمک
آوردن تجهیزات کمکهای اولیه
کنترل ترافیک و ناظران
کنترل خونریزی یا نگه داشتن یک اندام
خلوت کردن اطراف مصدوم
انتقال مصدوم به یک مکان بیخطر
برخورد با ناظران ممکن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راههای مختلف به شما کمک کنند (مثلاً آوردن تجهیزات یا کنترل کردن سایر ناظران). به آنها بگویید که آموزشهای مربوط به کمکهای اولیه را پشت سر گذاردهاید و درخواستهای خود را با صراحت مطرح کنید.
کنترل کردن ناظران
واکنشهای ناظران ممکن است باعث شود که شما نگران یا حتی عصبانی شوید. ممکن است این افراد هیچ آموزشی درباره این کمکهای اولیه ندیده باشند و احساس ترس یا بیفایده بودن کنند. در صورتی که این عده خود در حادثه حضور داشته باشند و یا شاهد آن بودهاند، ممکن است آسیب دیده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طریقی نیاز به کمک یک ناظر داشتید، این مطالب را فراموش نکنید. روشی قاطعانه توأم با خوش رفتاری به کار بگیرید.
اصول جستجو و نجات
SEARCH AND RESCUE
(SAR)
کلیه اقداماتی که توسط یک نجاتگر در محل حادثه به منظور نجات و امدادرسانی به افرادی که در مخاطره افتاده و جهت تسکین آلام کسانی که نا امیدانه نیاز به کمک دارند ، جستجو و نجات می نامند.
مراحل جستجو و نجات
L |
LOCATE |
تعیین موقعیت |
A |
ACCESS |
دسترسی به سوژه |
S |
STABILIZE |
تثبیت |
T |
TRANSPORT |
حمل و نقل |
-------------------------------------------------
اجزا متشکله یک عملیات کامل
( جستجو نجات )
چگونگی دسترسی به مصدوم و مجسم کردن صحنه حادثه در ذهن |
پیش طراحی |
چگونگی وقوع حادثه و احتمال وقوع دیگر حوادث |
آکاهی از حادثه |
استفاده صحیح از تجهیزات موجود و مورد نیاز احتمالی |
تدبیر و برنامه ریزی |
هدایت نیروهای عملیاتی و تقسیم وظایف برحسب توانایی و تبحر افراد در موارد خاص |
تاکتیک ها و راهبردها |
مرحله ایست که نه عملیات به پایان رسیده و نه نجاتگر از صحنه حادثه خارج شده است |
تعلیق |
انتقاد صحیح از افراد نجات گر پس از اتمام عملیات به صورت عملی و منطقی برای بهبود در روند کار جستجو نجات |
انتقاد |
سرعت عمل هنگام روبرو شدن با آتش سوزی ، برای نجات جان خود و مصدومان
احتمالی ، کاملا حیاتی است. همان طور که می دانید آتش خیلی سریع انتشار می
یابد ، بنابراین بلافاصله آتش نشانی و اورژانس را خبر کنید و تا آنجا که می
توانید ، اطلاعات کاملی در مورد بروز حادثه به آنها بدهید .
سعی کنید که افراد را از ساختمان بیرون ببرید .
با رعایت جوانب احتیاط به خاموش کردن آتش بپردازید .
به هیچ وجه وارد ساختمان آتش گرفته نشوید مگر آنکه مجهز به ماسک تنفسی باشید و کاربرد آنرا بدانید .
اگر به هر دلیل ناچار هستید وارد اتاق پر از دود شوید ابتدا مطمئن شوید جانتان به خطر نخواهد افتاد .
قبل از فرار از اتاقی که در آن بسته است در را لمس نمایید اگر در داغ باشد از خروجی های دیگر استفاده کنید .
اگر در ساختمان آتش گرفته گرفتار شده اید فورا به اتاقی که دارای پنجره
است بروید و در را ببندید سپس پتو یا فرش را طوری زیر در قرار دهید که دود
وارد اتاق نشود و آن گاه ، ازطریق پنجره تقاضای کمک کنید .
اگر دود حرارت یا شعله های آتش مسیرهای خروجی شما را مسدود کرده است در را
ببندید و در اتاق بمانید تنها با استفاده از پارچه سفیدی از طریق پنجره
کمک بخواهید اگر در اتاق تلفن وجود دارد و با اداره آتش نشانی تماس بگیرید و
موقعیت خود را خبر دهید .
زمانی که در جریان حریق واقع می شوید با حفظ خونسردی تمام تهویه های
ساختمان را خاموش کنید تا به این ترتیب از ورود دود جلوگیری شود .
درصورت امکان فورا مواد سالم و قابل استفاده را از محل خارج کنید .
امدادگران و یا افرادی که درجریان حریق واقع شده اند باید لباس های دارای الیاف مصنوعی و پلاستیکی را ازخود دور کنند .
در فرونشاندن آتش سوزی سوخت های نفتی از آب استفاده نکنید .
ظرف مشتعل را حرکت ندهید شعله را با شن ، نمک ، پتوی نمناک یا با پوشش های دیگر خفه کنید .
کمکهای اولیه در مورد شوک
حالت شوک معلول نارسایی جریان خون است که میتواند به مرگ منجر شود . علل شوک متعدد است . حوادث شدید که سبب خونریزی شدید و یا شکستگیهای متعدد میشود , وارد آمدن لگد به شکم که سبب خونریزی داخلی میشود , سقوط چیزی روی سر یا روی قسمت دیگری از بدن که ضایعات مهمی را توأم یا بدون بیهوشی سبب شود میتوانند علل شوک باشند .
با مشاهده علائمی چون, رنگ پریدگی و عرق سرد , احساس ناراحتی , احساس تشنگی اظطراب , شکایت از سرما , وجود نبض ضعیف یا تند که از علائم شوک میباشند , اقدامات زیر انجام گیرد :
1- بیمار را آرام روی زمین بخوابانید و رویش را بپوشانید .
2- اطمینان حاصل کنید که مجرای تنفسی بیمار باز است .
3- در صورت وجود شکستگی , محل شکستگی را باید ثابت نگه داشته و بیمار را در حالت افقی قرار دهید .
4- در صورتیکه بیمار شکستگی نداشته باشد او را به روی شکم روی زمین
بخوابانید و سر او را به طرف کج کنید و یک زانوی او راخم کرده , روی زانوی
دیگر بگذارید .
5- در صورت بروز خونریزی از آن جلوگیری کنید .
6- اگر بیمار احساس تشنگی میکند میتوانید به او آب بدهید مگر مواقعی که
از ناحیه شکم صدمه دیده باشد یا حالت تهوع داشته و یا به عمل جراحی نیاز
داشته باشد . به بیمار بیهوش نباید چیزی خورانید .
7- با انجام اقدامات فوق , در صورتی که شوک معالجه نشد , برای مداوای اساسی باید بیمار را به مراکز درمانی انتقال دهید .
کمکهای اولیه در مسمومیتها
هدف از کمکهای اولیه در مسمومیت ها, نجات زندگی مصدوم به وسیله از بین
بردن عامل مسمومیت و یا رقیق کردن سم و اعزام فوری او به بیمارستان است که
به طریق زیر انجام میگیرد :
الف : در صورتی که مسموم بهوش باشد :
فوراًَ از او سئوال کنید که چه اتفاقی افتاده زیرا هر لحظه ممکن است بیهوش
شود . اگر علامت سوختگی در لبها و دهان مشاهده نشود و یا بوی مواد نفتی
استشمام نگردد فوراًَ با تحریک حلق مسموم را وادار به استفراق نمائید ولی
اگر علائم سوختگی در لب و دهان مشاهده شد او را وادار به استفراغ نکنید فقط
کمی آب به او بخورانید تا سم رقیق شود و سریعاًَ ویرا به بیمارستان
برسانید .
ب : در صورتی که مسموم بیهوش باشد .
اگر تنفس او عادی است او را به پهلو بخوابانید وتوجه نمایید راههای تنفسی
او باز باشد . اگر تنفس مسموم ضعیف و یا قطع شده است فوراًَ اقدام به تنفس
مصنوعی نموده او را به بیمارستان انتقال دهید .
چنانکه آثاری از سم خورده یا مصرف شده مانند شیشه خالی , نسخه پزشک , قوطی
, لیوان , مواد استفراغی موجود باشد , برای تشخیص نوع سم , همراه مسموم به
بیمارستان بفرستید . گاهی سوابق بیماری مسموم , نوع داروی مصرفی و شغل
بیمار , راهنمای تشخیص مفیدی است .
در اینجا لازم است چند کلمه ای نیز راجع به مسمومیت از راه گزیدگی ها و
نیش حشرات صحبت داشته باشیم . در صورت مار گزیدگی یا گزیده شدن به وسیله
حشرات , ابتدا باید نیش را از محل نیش زدگی خارج کرده , بالا و پایین محل
مار گزیدگی را بست , مقداری یخ روی گزیدگی گذاشت و بیمار را به مرکز درمانی
رسانید . شکاف دادن محل مار گزیدگی و مکیدن محل نیش نیز بلافاصله پس از
گزش مار باشد مؤثر خواهد بود .
کمکهای اولیه در برق گرفتگی
سوختگی به وسیله جریان برق را
برخلاف سایر سوختگیها باید از خطرناکترین نوع سوختگیها دانست که در بسیاری
از موارد باعث مرگ میشود . بدن انسان به دلایل مختلفی هادی بسیار خوبی
برای جریان یرق است و در صورت عبور آن از بدن انسان , باعث صدمات فراوانی
میگردد .
به طور کلی برای سوختگیهایی که بر اثر جریان برق اتفاق افتاده است , در
محل حادثه کار زیادی نمیتوان انجام داد و باید بیمار سریعاًَ به مراکز در
مانی انتقال یابد . لیکن قبل از انتقال بهتر است به نکات زیر توجه داشته
باشید :www.saveh125.ir
1- قبل از هر چیز جریان برق را قطع و مصدوم را از محل حادثه دور کنید
باگذاشتن یک تخته و کفش لاستیکی و پارچه خشک در زیر پا و پوشدن دستکش
لاستیکی گوشه ای از لباس بیمار را گرفته و او را از سیم برق جداکنید . برای
این کار میتوان از یک چوب بلند استفاده کرد .
2- چون جریان برق قلب و دستگاه تنفس را زودتر از هر قسمت دیگر بدن تحت
تأثیر قرار میدهد , بهتر است از این جهت مراقبت لازم را به عمل آورید . و
در صورت لزوم تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی را اجرا کنیم .
3- لباسهای بیمار را شل کنید پاهای وی را بالاتر از تنه قرار دهید و محل
سوختگی را با پا چه ضدعفونی خشک بپوشانید . توجه داشته باشید که سوختگی
ممکن است هم در محل ورود برق و هم در محل خروج برق وجود داشته باشد . پس
باید هر دو طرف را پانسمان کنید .
4- پس از انتقال بیمار به مراکز درمانی بقیه امور را به عهده پزشک معالج بگذارید .
تنفس مصنوعی و شیوههای مختلف آن
منظور از تنفس مصنوعی آن است که شخصی را با وسایل و ابزاری غیر از آنچه طبیعت در اختیار او قرار داده است به تنفس وا داریم. این عمل را به روشهای مختلفی چون : تنفس دهان به دهان ، تنفس دهان به بینی ، تنفس مصنوعی با کیسه تنفس ، تنفس مصنوعی به طریقه فشار بر سینه و کشیدن بازو ، تنفس مصنوعی به طریقه فشار بر پشت و کشیدن بازو و غیره میتوان انجام داد.از میان روشهای فوق دو روش دهان به دهان و دهان به بینی دارای اهمیت بیشتری است.
برتری این دو روش بر سایر روشها به قدری است که عملاً نیاز به استفاده از سایر روشها را منتفی میکند.
تنفس مصنوعی دهان به دهانبیمار
بایستی به پشت و روی سطحی صاف و محکم خوابانیده شود که بهترین محل کف اتاق
یا خیابان خواهد بود.وقتی سر را در وضعیت مناسب قرار دادیم ، دهان خودبخود
باز میشود. در صورتی که مسیر هوا باز شد و امکان ورود هوا به ریهها
بوجود آمد(اطمینان از باز بودن مجاری تنفسی ، شرط اساسی برای انجام اقدامات
تنفس مصنوعی است) ، میتوانید تنفس مصنوعی را شروع نمائید . درکنار بیمار
نزدیک سر او زانو زده و چنین عمل کنید:
1. دهان را باز و حفره دهانی را از هر گونه جسم خارجی یا دندان مصنوعی پاک کنید.
2. اطمینان حاصل نمائید که سر بیمار در وضعیت مناسبی واقع گردیده و گردن
در حالت کشش به عقب قرار دارد تا مجرای عبور هوا کاملاً باز باشد.
3. کف یک دست را روی پیشانی بیمار گذاشته و با انگشتان همان دست بینی او را فشار دهید تا بسته شود.
4. یک نفس عمیق بکشید.
5. دهان خود را طوری روی دهان بیمار قرار دهیدکه امکان فرار هوا وجود نداشته باشد.
6. هوای موجود در ریههای خود را به شدت به دهان او بدمید تا بالا آمدن سینه او را ببینید.
7. دهان خود را از روی دهان او بردارید تا هوای وارد شده به ریههای او
خارج گردد و در ضمن خود نیز نفس دیگری بکشید . به خاطر داشته باشید وقتی از
انبساط سینه بیمار اطمینان حاصل کردید ، فوراً دمیدن را قطع کنید تا هوای
داخل ریههای او خارج گردد. این دوره را 15-12 بار در دقیقه انجام دهید.
8. عمل دمیدن هوا را تا آنجا که حرکات سینه دیده شوند ادامه دهید.
تنفس مصنوعی دهان به بینی
هنگامی که از تنفس دهان به دهان به دلایلی چون صدمات سخت ناحیه دهان، تورم
زبان و غیره که محکم نمودن دهان روی دهان امکان پذیر نباشد، نتوان استفاده
کرد میتوان از روش دهان به بینی استفاده کرد. اصول این روش بصورت ذیل
میباشد:
1. با یک دست دهان را کاملاً ببندید و با انگشتان همان دست لب پائین را فشار دهید تا به خوبی دهان بسته شود.
2. یک نفس عمیق کشیده و هوا را به داخل بینی او بدمید. توجه داشته باشید که هوا نتواند از گوشه لبهای شما فرار کند.
3. دمیدن هوا را تا انجا که انبساط سینه بیمار را حس کنید ادامه دهید.
4. دهان خود را از روی بینی او بردارید تا هوا خارج گردد. در ضمن همیشه با
فشار دادن شست آن دست که دهان را بسته است به سمت پائین ، دهان بیمار را
باز کنید.
کمکهای اولیه به هنگام ورود اجسام خارجی در بدن
گاهی اجسام خارجی , به عللی وارد
بدن گردیده و عوارض مختلفی را موجب میگردند . جسم خارجی ممکن است چوب ,
براده فلزات , سنگ ریزه , شن و یا اجسام مختلف دیگر بوده و در اعضاء
گوناگون بدن نظیر اعضاء عضلاتی , چشم , گوش , بینی و گلو وارد شده باشد که
در محیط های کار , ورود اجسام مختلف در اعضاء عضلانی و چشم از شایعترین
موارد به شمار میرود .
در مورد اجسام خارجی که بطور سطحی در عضله فرو رفته است , لازم است
بهآرامی آن را در آورده و محل زخم را پس از شستشو پانسمان کنید . لیکن در
مواقعی که اجسام در عمق بیشتری فرو رفته و یا در آوردن آن به دلیل عدم
امکانات لازم , خطرات متعددی میتواند در پی داشته باشد , عاقلانه ترین راه
, رساندن مصدوم به مراکز درمانی است .
در مورد اجسام خارجی در چشم نیز , اشیاء خارجی ممکن است در روی کره چشم یا
قرنیه بمانند و یا آن را سوراخ کرده داخل چشم گردند . وارد شدن کوچکترین
شیئی در چشم باعث ناراحتی زیاد میگردد . اگر اشیائی مانند شیشه , فلز ,
چوب باعث زخمی شدن چشم گردیده و در آن فرو رفته است , تنها راه رساندن سریع
مصدوم به مراکز درمانی است .
در مورد اشیاء خرد که روی پوست داخل پلک قرار گرفته میتوان آنها را با دقت
خارج کرد . برای اینکار مریض باید از مالیدن چشم خودداری کند . اگر شیئی
خارجی در پلک پائین است آن را با گوشه دستمال یا قطعه پنبه مرطوب میتوانید
خارج نمائید . اگر شیئی در قسمت داخلی پلک بالا است , در حالی که بیمار به
پایین نگاه میکند , پلک بالا را به طرف بالا برگردانید و یا در حالی که
مریض به بالا نگاه میکند , پلک را به طرف پایین بکشید تا شیئی خارجی به
وسیله اشک روی پلک پایین آمده و خارج شود . اگر به این طریق جسم از چشم
خارج نشد , با یک لیوان آب ساده , چشم را از طرف گوشه داخلی بشویید تا فشار
آب شیئی خارجی را بیرون آورد . اگر بدین ترتیب نیز نتیجه نگرفتید بیمار را
به پزشک برسانید .
اگر مواد شیمیایی وارد چشم شده باشد , خطر سوختگی , عفونت و کوری , بیمار
راتهدید میکند . در چنین مواردی پس از شستن چشم باآب فراوان و بانداژ آن ,
برای درمان اساسی , مصدوم را به مرکز درمانی برسانید.
سوختگیها عبارتند از آسیب بافت در
نتیجه تأثیر حرارت , الکتریسیته , اشعه , و عوامل شیمیایی که بر حسب عمق یا
درجه ضایعات پوستی در 3 درجه , سبک ( درجه یک) متوسط ( درجه دو ) و شدید(
درجه سه ) تقسیم بندی میشوند . به طور کلی در معالجه سوختگیها , اگر
سوختگی قابل توجه است بایستی بیمار را پوشانیده , گرم نگاه داشته و هرچه
زودتر به بیمارستان برسانید . درغیر این صورت در سوختگیهای جزیی لازم است :
1- به فرد گرفتار سوختگی آرامش و اطمینان بدهید .
2- پوششهای تنگ را شل کنید و لوازم شخصی را بیرون آورید .
3- بخش سوخته را به مدت 10 دقیقه زیر جریان آرام آب سرد تمیز بگیرید یا آن را در آب سرد فرو ببرید یا روی آن یخ بگذارید .
4- جای سوختگی را تمیز بپوشانید و به آن دست نزنید .
5- در صورت نداشتن وسایل لازم روی زخم را باز بگذارید .
6- هرگز تاولها را نترکانید , پوست ورآمده را آزاد نکنید و به محل سوختگی دست نزنید .
کمکهای اولیه در شکستگیها و در رفتگیها
در اثر ضربه , تصادف , سقوط از
ارتفاع , افتادن جسم سنگین بر روی استخوان ممکن است انواع شکستگی ضربه و
کوفتگی ایجاد شود . استخوان ممکن است در یک نقطه یا چند نقطه بشکند . ممکن
است سر استخوان شکسته داخل بافتها و عضلات بماند ( شکستگی بسته ) و یا
سراستخوان شکسته , گوشت و پوست را پاره نموده و به خارج آید (شکستگی باز )
در هر حالت بیمار درد دارد , محل شکستگی متورم است و بیمار از حرکت دادن آن
عضو بیم دارد .
معالجة شوک , بیحرکت نمودن عضو شکسته و بستن آن با تخته بند یا آتل(
وسیله ای که برای بیحرکت کردن اندام مشکوک به شکستگی به کار برده میشود)
به طوری که در موقع انتقال بیمار , عضو شکسته حرکت نکند و جلوگیری از
خونریزی اگر وجود داشته باشد , از جمله کمکهای اولیه در مورد شکستگیها
میباشد.
در مورد درفتگیها ( جابجایی استخوان یا بیرون آمدن استخوان از مفصل ) نیز کمکهای اولیه شامل اقدامات زیر است :
1- اندام دررفته را در راحت ترین حالت از نظر کمک گیرنده قرار دهید . برای
کاستن فشار , دور و زیر اندام آسیب دیده با لشهای مناسب قرار دهید .
2- جای دررفتگی را با یک دستمال یا حوله یا نوار شکسته بندی ببندید تا بیحرکت بماند .
3- نباید کوشش کنید که در رفتگی را جا بیندازید و دستکاری نمائید . زیرا رگها و اعصاب ممکن است آسیب ببیند .
4- اگر حالت شوک ظاهر شد به درمان آن بپردازید .
5- مصدوم را به بیمارستان برسانید
کمکهای اولیه در زخمها و خونریزیها
حوادث اغلب منجر به پیدا شدن زخم در بدن میگردند
. این زخمها گاهی در نقاط حساس بدن به وجود میآیند که خود سبب ایجاد
عوارض مهمی میشوند و گاه در نقاط کم اهمیت بدن ایجاد میشوند , ولی در هر
دو حال زخمها به مراقبتهای خاصی نیاز دارند .
از نظر علمی , از بین رفتن تداوم بافتها در بدن , اعم از بافت درونی و یا
بیرونی را زخم گویند که به 2 دسته زخمهای باز و بسته تقسیم بندی میگردند .
زخمهای باز عبارتند از : پارگی و از بین رفتن تداوم پوست یا مخاطها و
زخمهای بسته شامل ضایعات و جراحات بافتهایی است که در زیر پوست و مخاطها
قرار گرفتهاند . خراشها , بریدگیها , دریدگیها , سوراخ شدنها و کنده شدنها
از انواع زخمهای باز به شمار میروند .
علت ایجاد زخم معمولاًَ نیروهای فیزیکی است که از خارج به بافتهای بدن
وارد می آید . شایعترین حوادثی که سبب ایجاد زخمهای باز میشوند عبارتند
از: حوادث اتومبیل , سقوط از بلندی , بد استفاده کردن از وسایل برنده
وابزار کار ماشین و اسلحه . کمکهای اولیه در زخمهای باز شامل اقدامات زیر
است :
1- فوراًَ از خونریزی جلوگیری کنید .
2- زخم را از آلودگی و عفونت محافظت کنید .
3- مراقبتهای لازم را برای رهایی بیمار از حالت شوک اعمال کنید.
4- از بیمار مراقبتهای پزشکی به عمل آورید .
بهترین روش بند آوردن خونریزی شدید این است که ابتدا پانسمانی روی محل
خونریزی بگذارید و سپس با دست به طور مستقیم به روی آن محل فشار وارد کنید
زیرا در این طریقه بدون دخالت در جریان خون طبیعی از خونروی جلوگیری میشود
.
اگر خونریزی شدید بوده و بند نیاید و احتمال مرگ بیمار باشد باید با یک
دستمال , کراوات,جوراب بلند و در صورت موجود بودن با نوار شریان بند (
تورنیکه ) بالای محل زخم را به طرف قلب محکم بسته و بیمار را فوراًَ به
بیمارستان منتقل کنید .ضمناًَ از روش فشار دادن نقاط خاص نیز میتوانید
استفاده کنید با استفاده از روش نقطه فشار , به طور موقت روی سرخرگ اصلی
عضو ( که به آن خون میرساند ) فشار واردآورید سرخرگ را بین استخوان و
بافتهای نزدیک آن محبوس کنید با این روش گردش خون عضو تقریباً متوقف میشود
.
در تمام مواردی که زخم باز دست , گردن , بازو و ساق یا پا دچار خونریزی
شده است , باید عضو مجروح را در سطح قلب شخص آسیب دیده قرار دهید تا
خونریزی زخم به حداقل برسد . در این مورد استثنایی وجود دارد و آن هم
شکستگی عضو میباشد . در این حالت به هیچ وجه عضو شکسته را نباید حرکت داد .
تعریف کمکهای اولیه:
کمکهای اولیه عبارتست از کاربرد
ماهرانه اصول پذیرفته شده درمانی به هنگام وقوع یک سانحه یا بد حال شدن
ناگهانی , با استفاده از امکانات و وسایلی که در آن زمان در دسترس وجود
دارد . کمکهای اولیه در حقیقت روشهای درمانی تأیید شدهای هستند که در مورد
شخص مصدوم تا رسیدن پزشک یا انتقال به بیمارستان ( اگر لازم باشد ) اجرا
میشود .
داشتن معلومات درباره کمکهای اولیه مسئولیتی است همگانی که نه تنها جان
افراد را نجات میدهد و از بروز عوارض ناشی از صدمات و جراحات جلوگیری
میکند , بلکه موجب میشود تا روشی منظم در مقابله با فوریتها بر اساس
اولویت درمانی آنها تا حداکثر خدمات ممکن , برای حداکثر افراد امکان پذیر
گردد .
راهنماییهای عمومی برای انجام کمکهای اولیه :
به عنوان فردی که کمکهای اولیه انجام میدهید , ممکن است با موقعیتهای دشوار روبرو شوید , تصمیمات و اقدامات شما ممکن است بر حسب شرایطی که موجب بروز حوادث ناگهانی شده اند, بر حسب عده افراد مبتلا یا درگیر در حادثه , محیط حادثه , فراهم بودن یا نبودن تجهیزات و نیز وسایل زخم بندی فوری و امکان یاری گرفتن از دیگران , تغییر کند . باید آنچه را که درباره کمکهای اولیه آموخته اید , با شرایط موجود سازش دهیدو یا برحسب موقعیت , از یک روش ابتکاری استفاده کنید
گاهی برای نجات افراد , باید اقدامات فوری بعمل آید و گاه نیازی به شتاب زدگی نیست . کوششها می باید در جهت جلوگیری از صدمات بیشتر , کمک گرفتن از دیگران و قوت قلب دادن به حادثه دیده انجام گیرد .اهم نکاتی را که به هنگام اقدام به کمکهای اولیه بایستی مد نظر داشته باشید به شرح زیر میتوان خلاصه نمود:
1- قبل از همه مطمئن شوید که اگر برای نجات مصدوم وارد عمل میشوید , خطری خود شما را تهدید نمیکند
2- به سرعت , بدون دستپاچگی , منظم و هدفدار عمل کنید و اولویت را به موارد اورژانس بدهید .
3- سریعترین اقدام را جهت نجات حادثه دیده از موقعیت وشرایط خطرناک به عمل
آورید . برای مثال وی را از آب خارج کنید , از میان شعله های آتش در آورید
و به طور کلی از وضعیت های دشواری که در آن گرفتار شده است دور نمائید .
4- مصدوم را در وضعیت درست و راحت قرار دهید اما مطلقاًَ بیش از آنچه که لازم است او را حرکت ندهید .
5- اقدامات خود را بر حسب نوع جراحات و ضایعات و یا ناخوشی ناگهانی و
نیازهایی که در موقعیت بیمار آنها را ایجاب میکند و نیز در دسترس بودن یا
نبودن افراد یا لوازم طرح ریزی کنید به بیان دیگر اقدامات شما درباره
کمکهای اولیه باید با تکنیک صحیح و اختصاصی که در آن شرایط منطقاًَ برای
بیمار ضروری است انجام شود .
6- کسی که کمکهای اولیه را انجام میدهد باید شماره محلهایی که فوریتهای
پزشکی و امدادی را میپذیرند در اختیار داشته باشد ( اگر شماره ای در
اختیار ندارد از اطلاعات تلفن میتواند کمک بگیرد ) و به وسیله تلفن مشکل را
برای آنها شرح دهد و اقداماتی را که نجام داده است بازگو کند و از آنها
راهنمایی و کمک هایی آمبولانس یا واحد آتش نشانی بخواهد . در موقع گزارش
باید نام خود , محل حادثه , عده افراد حادثه دیده , و شماره تلفنی را که
بتوانند با وی تماس بگیرند ذکر کنند و رابطه تلفنی را فوری قطع نکند , زیرا
ممکن است آنها بخواهند اطلاعات دیگر ی از او به دست آورند .
7- دقیقاًَ پرس وجو کنید و ببینید چه اتفاقی افتاده است . اطلاعات راجع به
حادثه را ممکن است از خود حادثه دیده یا از افرادی که ناظر حادثه بوه اند
جمع آوری کرد .
8- قسمت هایی از لباس حادثه دیده را که به نقاط مختلف بدن او فشار
میآورند شل کنید ( مثل باز کردن دکمه یقه ) و در صورت لزوم لباسهای او را
در آورید . اما به خاطر داشته باشید هرگز آسیب دیده را بدون ملافه و پوشش
لخت نکنید . ضمناًَ از دستکاری غیر ضروری حادثه دیده احتراز کنید .
9- اگر تنفس قطع شده و یا ضعیف باشد , راه تنفس را باز کرده و در صورت لزوم , تنفس مصنوعی را شروع نمائید .
10- جلوی خونریزی را بگیرید.
11- سطح هوشیاری را بسنجید .
12- از مصدوم در برابر شوک مراقبت کنید .
13- احتمال وجود خونریزی داخلی یا مسمومیت را از نظر دور ندارید اگر حدس
میزنید بیمار مسموم شده است , دهان وی رابرای پیدا کردن آثار باقیمانده از
ماده مسموم کننده و سوختگی های ناشی از سم به دقت معاینه کنید و اطراف
بیمار را برای پیدا کردن منبع مسموم کننده مثل قرص , شیشه دارو , مواد
شیمیایی خانگی یا داروهای حشره کش جستجو کنید .
14- قبل از حرکت دادن مصدوم , جراحتها و شکستگی های مهم را درمان کنید .
15- مراقب تغییر حال مصدوم باشید و آن را یادداشت کنید .
16- به مصدوم بیهوش یا مصدومی که مظنون به جراحت داخلی است یا باید
بلافاصله در بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گیرد , از راه دهان چیزی
نخورانید .
17- اجازه ندهید مردم دور شما جمع شوند . این کار باعث اختلال در درمان و مظطرب شدن مصدوم میشود.
18- به مصدوم واطرافیان اطمینان خاطر بدهید واظطراب را از آنها دور سازید .
19- در صورت لزوم , بدون معطلی ترتیب انتقال مصدوم را به بیمارستان یا نزد پزشک بدهید .
20- تا زمانی که حادثه دیده تحت نظر افراد با صلاحیت مانند طبیب , گروه
آمبولانس , گروه نجات یا افسر پلیس قرارنگرفته است و یا تا هنگامی که خود
وی نتواند از خود مراقبت کند و نیز تا وقتی که تحت مراقبت بستگانش در
نیامده است , باید نسبت به او در خود احساس مسئولیت کنید و از وی مراقبت
بعمل آوید .
21- از هر گونه اظهار نظر و تشخیص درباره آسیب دیده پرهیز کنید و در مورد وضعیت وی با اطرافیان صحبت و بحث نکنید .
22- بالاتر از همه بعنوان فردی که کمکهای اولیه را انجام می دهید باید به
حدود توانایی های خود آگاه باشید و ضمن کمکهای اولیه و مراقبتهای فوری ,
هرگز اقدامی نکنید که سبب تشدید صدمات و جراحات حادثه دیده شود .