روشهای عملیات کنترل دفاعی در برخورد با مواد

 به عنوان یک اتش نشان در نزدیکی یک حادثه ناشی از مواد خطرناک حضور دارید.

باید در ابتدا به دنبال کنترل شرایط با توجه به امکانات موجود باشیم.

باید بتوانیم تشخیص دهیم که مواد از کجا نشت کرده است تا بتوانیم راههای مقابله با آن را مشخص کنیم.

 روشهای کنترل دفاعی به شرح زیر می باشد؛

 جذب ؛
فرآیند به کار بردن ماده ای است که جاذب است و ماده خطرناک را مانند یک اسفنج که آب را جمع می کند، این ماده را نگاه می دارد.

این کار را می شود خیلی راحت با اضافه کردن یک ماده خشک و یا دانه دانه،مانند خاک رس و یا شن خشک به مایعات در حال حرکت انجام داد تا از حرکت و نشت آنها جلوگیری شود.

این کار را باید با پاشیدن مواد جاذب ( خاک ، شن ،..) توسط بیل انجام داد.

چون ممکن است مواد جاذب، با مواد خطرناک خاصی ،واکنش انجام دهند.

لذا باید قبل از پاشیدن آنها ،تعیین کنیم که آیا یک ماده جاذب با ماده خطرناک سازگار است یا خبر؟

باید دقت کنیم که از وسایلی استفاده نکنیم که خود خطر ساز هستند.

حتی الامکان از وسایل ساده استفاده شود مانند بیل.

 سد کردن؛
قرار دادن موانعی برای جلوگیری از حرکت مواد خطرناک در سطح منطقه را گویند.

 بند آوردن؛
وقتی به کار می رود که مایع در یک گودال یا کانال طبیعی در حال جریان است.

پیشرفت آن را با مسدود کردن کانال متوقف کنید.

این تکنیک برای تغییر جهت جریان مایع به دور از ناحیه خطر ،به کار می رود.

 نگه داری؛
فرآیند ایجاد منطقه ای برای نگه داری مواد خطرناک است.

این کار را می توان با حفر گودال و انتقال مواد به آن انجام داد.

این مواد در آنجا می مانند تا شرایط بازیافت محیا شود.


  

رقیق سازی ؛
فرآیند اضافه کردن اب یا یک مایع دیگر جهت ضعیف کردن فعالیت یا غلظت ماده خطرناک است .

رقیق سازی را فقط زمانی می توانیم به کار ببریم که مشخصات و ویژگیهای ماده خطرناک را بدانیم.

مشکل اصلی در این روش افزایش حجم کل ماده خطرناک اصلی است ،که ممکن است آلودگی را تحت تاثیر قرار دهد .لذا باید به آن توجه شود.

 اخفا یا پراکنده کردن بخارات ؛
وقتی یک ماده خطرناک، تولید بخار یا گاز می کندو در یک ناحیه جمع می شود، به طور طبیعی غلظت هوا را بالا می برد.

برای کنترل این شرایط خطرناک باید از فرآیند اخفا یا پراکنده کردن بخارات بهره گرفت.

این بخارات را می توان با جریانهای مه افشان آب و یا سیستم های تهویه پراکنده کرد.


گازهای پراکنده شده می تواند ناحیه خارج از منطقه خطر را هم آلوده کنند.

این روش تنها زمانی انجام می شود ، که بی خطر بودن مواد خطرناک مورد تایید بوده و شرایط آب و هوایی طوری باشد که ، مسیر گازهای سمی را به نواحی دور از مناطق مسکونی ،انتقال دهد.

برای کاهش بخارات سمی مواد خاصی نظیر بنزین با پوششی از کف روی آن را می پوشانند و از بلند شدن بیشتر بخارات جلو گیری می کنند.

کاهش دمای برخی از مواد خطرناک، از تشکیل گاز و بخارات  خطرناک، جلو گیری می کند.

 تصمیم به عقب نشینی؛
پس از در نظر گرفتن کلیه عوامل ،ممکن است فرمانده عملیات به این نتیجه برسد که حادثه ناشی از مواد خطرناک را نمی توان بدون احتمال خطر برای تمای کارکنان کنترل کرد.

یا این که منابعی در دسترس نیست تا حادثه را کنترل کند.

در این شرایط فرمانده تصمیم به عقب نشینی می گیرد تا شرایط محیا شود.

این گونه موارد برای مواد شیمیایی خواص نظیر افت کش ها بیشتر اتفاق می افتد.
 
دقت شود که تصمیم به خاموش کردن افت کش ها ،باعث آلودگی در مناطق اطراف و بدتر شدن حادثه می شود.

بنابراین ممکن است که بگذارند به سوختن خود ادامه دهند.

 بازیافت؛
زمانی انجام می شود که ، خطرات ماده خطرناک کنترل و مهار شده است و حالا وقت تمیز کردن و آلوده زدایی افراد، اموال و محیط زیست است.